WASHINGTON, DC/SAN FRANCISCO – Over de hele wereld maken overheden steden ‘slimmer’ door data en digitale technologie te gebruiken om efficiëntere en beter leefbare menselijke omgevingen te creëren. Dit is zinnig: terwijl de urbane populatie groeit en de infrastructuur onder druk staat zullen slimme steden beter gepositioneerd zijn om snelle veranderingen te begeleiden.
Maar nu digitale systemen steeds meer aanwezig zijn in ons leven bestaat de kans dat de ongelijkheid zal groeien, tenzij lokale overheden inzien dat door technologie aangedreven oplossingen net zo belangrijk zijn voor armen als voor welgestelden.
Alhoewel offline-populaties kunnen meeprofiteren van de applicaties die op de achtergrond van het dagelijks leven actief zijn – zoals intelligente signalen die helpen verkeersstromen te sturen – zullen ze geen toegang tot het hele areaal aan slimme urbane programma’s hebben. Nu smartphones in de moderne stad als primaire interface dienen is het dichten van de digitale kloof en het vergroten van de toegang tot netwerken en apparatuur een cruciale eerste stap.
Stadsplanners kunnen technologie ook inzetten op manieren die steden inclusiever maken voor armen, gehandicapten, ouderen, en andere kwetsbare mensen. Er bestaan hier al meer dan genoeg voorbeelden van.
In New York City gebruikt de Mayor’s Public Engagement Unit dataplatforms die verschillende bureaus verbinden om van deur-tot-deur hulpprogramma’s te coördineren. In Santa Clara County in Californië helpt voorspellende analytische software onderdak voor daklozen te prioriteren. In de Londense Underground gebruikt een app met de naam Wayfindr bluetooth om visueel uitgedaagde reizigers te helpen de bochtige paden en liften van de ‘tube’te navigeren.
En in Calcutta in India gebruikt een in Dublin gevestigde startup met de naam Adressing the Unadressed gps om postadressen te geven aan meer dan 120.000 sloppenwijkbewoners in veertien informele gemeenschappen. Het doel is om bewoners een legale weg te bieden om biometrische ID-kaarten te verwerven, een essentieel document om toegang tot overheidsdiensten te krijgen en om je te registeren om te stemmen.
Maar alhoewel deze innovaties absoluut van significant belang zijn tonen ze nog maar een fractie van wat er mogelijk is.
De volksgezondheid is bijvoorbeeld een sector waar kleine investeringen in technologie grote voordelen aan gemarginaliseerde groepen kunnen bieden. In de ontwikkelingswereld maken te voorkomen ziekten een disproportioneel deel van de ziektelast uit. Wanneer data gebruikt gaan worden om demografische groepen met verhoogde risicoprofielen te identificeren kunnen goedkope sms-campagnes vitale informatie over preventie overbrengen. Zogeheten ‘m-health’ interventies op gebieden zoals vaccinatie, veilige seks, en pre- en postnatale zorg hebben bewezen de zorgprestaties te verbeteren en de kosten van de gezondheidszorg te verlagen.
Een ander gebied dat rijp is voor innovatie is de ontwikkeling van technologieën die ouderen direct helpen. Hier kan de creatie van lokale sociale medianetwerken senioren helpen om verbonden te blijven, wellicht ook door ze te betrekken bij mentor- en tutorprogramma’s die intergenerationele banden vormen. Internetcarrièreplatforms kunnen ook zo ingericht worden dat ze passen bij gepensioneerden die buitenshuis kunnen werken. En meer steden kunnen telegeneeskunde en videoconsulten aanbieden aan oudere inwoners die niet meer makkelijk naar de dokter kunnen gaan.
Ook is het zo dat steden met lagere inkomens die slimme planning omhelzen vaak beter gepositioneerd zijn om hieruit voordeel te trekken omdat ze de infrastructuur helemaal vanaf het begin moeten opbouwen. Volgens een nog niet gepubliceerd onderzoek van het McKinsey Global Institute kunnen oplossingen voor slim bestuur de gezondheid, veiligheid, het milieu, en andere metingen van de kwaliteit van leven met 10-30% verbeteren. En het onderzoek vond ook dat de steden die daarbij in de hoogste regionen scoren vaak het armste zijn. Om dit potentieel te realiseren echter moeten arme steden eerst een basaler probleem overkomen: de gaten in de digitale infrastructuur.
Stadsplanners worden soms beschuldigd van het bevorderen van digitale gemakken waar de rijken voordeel van hebben en die de armen uitsluiten. Maar zoals steden over de hele wereld al demonsteren is het ook mogelijk om technologieën in te zetten die iedereen dienen – zelfs zij die in de marges van de connectiviteit verkeren. Terwijl de urbane omgeving ‘slimmer’ wordt zullen steden de kans krijgen om inclusiever te worden. Het alternatief daarentegen – het voortbestaan en de verdieping van de digitale kloof tussen verschillende bevolkingsgroepen – zal niet makkelijk teruggedraaid kunnen worden.
Vertaling Melle Trap
WASHINGTON, DC/SAN FRANCISCO – Over de hele wereld maken overheden steden ‘slimmer’ door data en digitale technologie te gebruiken om efficiëntere en beter leefbare menselijke omgevingen te creëren. Dit is zinnig: terwijl de urbane populatie groeit en de infrastructuur onder druk staat zullen slimme steden beter gepositioneerd zijn om snelle veranderingen te begeleiden.
Maar nu digitale systemen steeds meer aanwezig zijn in ons leven bestaat de kans dat de ongelijkheid zal groeien, tenzij lokale overheden inzien dat door technologie aangedreven oplossingen net zo belangrijk zijn voor armen als voor welgestelden.
Alhoewel offline-populaties kunnen meeprofiteren van de applicaties die op de achtergrond van het dagelijks leven actief zijn – zoals intelligente signalen die helpen verkeersstromen te sturen – zullen ze geen toegang tot het hele areaal aan slimme urbane programma’s hebben. Nu smartphones in de moderne stad als primaire interface dienen is het dichten van de digitale kloof en het vergroten van de toegang tot netwerken en apparatuur een cruciale eerste stap.
Stadsplanners kunnen technologie ook inzetten op manieren die steden inclusiever maken voor armen, gehandicapten, ouderen, en andere kwetsbare mensen. Er bestaan hier al meer dan genoeg voorbeelden van.
In New York City gebruikt de Mayor’s Public Engagement Unit dataplatforms die verschillende bureaus verbinden om van deur-tot-deur hulpprogramma’s te coördineren. In Santa Clara County in Californië helpt voorspellende analytische software onderdak voor daklozen te prioriteren. In de Londense Underground gebruikt een app met de naam Wayfindr bluetooth om visueel uitgedaagde reizigers te helpen de bochtige paden en liften van de ‘tube’te navigeren.
En in Calcutta in India gebruikt een in Dublin gevestigde startup met de naam Adressing the Unadressed gps om postadressen te geven aan meer dan 120.000 sloppenwijkbewoners in veertien informele gemeenschappen. Het doel is om bewoners een legale weg te bieden om biometrische ID-kaarten te verwerven, een essentieel document om toegang tot overheidsdiensten te krijgen en om je te registeren om te stemmen.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
Maar alhoewel deze innovaties absoluut van significant belang zijn tonen ze nog maar een fractie van wat er mogelijk is.
De volksgezondheid is bijvoorbeeld een sector waar kleine investeringen in technologie grote voordelen aan gemarginaliseerde groepen kunnen bieden. In de ontwikkelingswereld maken te voorkomen ziekten een disproportioneel deel van de ziektelast uit. Wanneer data gebruikt gaan worden om demografische groepen met verhoogde risicoprofielen te identificeren kunnen goedkope sms-campagnes vitale informatie over preventie overbrengen. Zogeheten ‘m-health’ interventies op gebieden zoals vaccinatie, veilige seks, en pre- en postnatale zorg hebben bewezen de zorgprestaties te verbeteren en de kosten van de gezondheidszorg te verlagen.
Een ander gebied dat rijp is voor innovatie is de ontwikkeling van technologieën die ouderen direct helpen. Hier kan de creatie van lokale sociale medianetwerken senioren helpen om verbonden te blijven, wellicht ook door ze te betrekken bij mentor- en tutorprogramma’s die intergenerationele banden vormen. Internetcarrièreplatforms kunnen ook zo ingericht worden dat ze passen bij gepensioneerden die buitenshuis kunnen werken. En meer steden kunnen telegeneeskunde en videoconsulten aanbieden aan oudere inwoners die niet meer makkelijk naar de dokter kunnen gaan.
Ook is het zo dat steden met lagere inkomens die slimme planning omhelzen vaak beter gepositioneerd zijn om hieruit voordeel te trekken omdat ze de infrastructuur helemaal vanaf het begin moeten opbouwen. Volgens een nog niet gepubliceerd onderzoek van het McKinsey Global Institute kunnen oplossingen voor slim bestuur de gezondheid, veiligheid, het milieu, en andere metingen van de kwaliteit van leven met 10-30% verbeteren. En het onderzoek vond ook dat de steden die daarbij in de hoogste regionen scoren vaak het armste zijn. Om dit potentieel te realiseren echter moeten arme steden eerst een basaler probleem overkomen: de gaten in de digitale infrastructuur.
Stadsplanners worden soms beschuldigd van het bevorderen van digitale gemakken waar de rijken voordeel van hebben en die de armen uitsluiten. Maar zoals steden over de hele wereld al demonsteren is het ook mogelijk om technologieën in te zetten die iedereen dienen – zelfs zij die in de marges van de connectiviteit verkeren. Terwijl de urbane omgeving ‘slimmer’ wordt zullen steden de kans krijgen om inclusiever te worden. Het alternatief daarentegen – het voortbestaan en de verdieping van de digitale kloof tussen verschillende bevolkingsgroepen – zal niet makkelijk teruggedraaid kunnen worden.
Vertaling Melle Trap