GENÈVE – De wereld wordt geconfronteerd met een aantal acute crises die hun weerga niet kennen: een oorlog in Europa die kan escaleren in een nucleair conflict, torenhoge voedselprijzen die de armen het hardst treffen, de COVID-19-pandemie en de klimaatcrisis. We hebben principiële staatsmannen en -vrouwen nodig om gedurfde, moreel consistente antwoorden te formuleren op deze en andere mondiale problemen. Jammer genoeg is er een tekort aan dergelijke leiders.
Veel politici geven de voorkeur aan polariserend beleid, vermijden moeilijke keuzes en ontkennen de omvang van de dreigingen die op ons afkomen. Anderen hebben geprobeerd deze problemen op een eerlijke manier aan te pakken. Maar zij die voor samenwerking en solidariteit zijn bij het aanpakken van mondiale bedreigingen, zijn in het defensief gedrongen, zoals de teleurstellende VN-conferentie over klimaatverandering vorig jaar in Glasgow en de schandalig ongelijke toegang tot COVID-19-vaccins wereldwijd duidelijk illustreren.
In tijden als deze moeten we die leiders erkennen en eren die wel proberen mondiale uitdagingen op verantwoorde en constructieve wijze aan te pakken. Vijfentwintig jaar geleden werd een van die leiders, Kofi Annan, secretaris-generaal van de VN op een ander moment van wereldwijde wanorde, te midden van de politieke onzekerheid en regionale conflicten die volgden op het einde van de Koude Oorlog. Hoewel hij het toen nog niet kon weten, zou het VN-systeem spoedig worden geconfronteerd met de traumaʼs van 9/11 en de oorlog in Irak.
GENÈVE – De wereld wordt geconfronteerd met een aantal acute crises die hun weerga niet kennen: een oorlog in Europa die kan escaleren in een nucleair conflict, torenhoge voedselprijzen die de armen het hardst treffen, de COVID-19-pandemie en de klimaatcrisis. We hebben principiële staatsmannen en -vrouwen nodig om gedurfde, moreel consistente antwoorden te formuleren op deze en andere mondiale problemen. Jammer genoeg is er een tekort aan dergelijke leiders.
Veel politici geven de voorkeur aan polariserend beleid, vermijden moeilijke keuzes en ontkennen de omvang van de dreigingen die op ons afkomen. Anderen hebben geprobeerd deze problemen op een eerlijke manier aan te pakken. Maar zij die voor samenwerking en solidariteit zijn bij het aanpakken van mondiale bedreigingen, zijn in het defensief gedrongen, zoals de teleurstellende VN-conferentie over klimaatverandering vorig jaar in Glasgow en de schandalig ongelijke toegang tot COVID-19-vaccins wereldwijd duidelijk illustreren.
In tijden als deze moeten we die leiders erkennen en eren die wel proberen mondiale uitdagingen op verantwoorde en constructieve wijze aan te pakken. Vijfentwintig jaar geleden werd een van die leiders, Kofi Annan, secretaris-generaal van de VN op een ander moment van wereldwijde wanorde, te midden van de politieke onzekerheid en regionale conflicten die volgden op het einde van de Koude Oorlog. Hoewel hij het toen nog niet kon weten, zou het VN-systeem spoedig worden geconfronteerd met de traumaʼs van 9/11 en de oorlog in Irak.