STOCKHOLM – Tijdens de recente G7-top in Cornwall omschreef Sir David Attenborough de beslissingen die de rijkste landen ter wereld momenteel moeten nemen als ʻde belangrijkste in de geschiedenis van de mensheid.ʼ Hij heeft gelijk. De top werd gehouden tegen een achtergrond van crises, waaronder de pandemie, klimaatverandering, verlies van biodiversiteit, toenemende ongelijkheid en een ʻinfodemieʼ van desinformatie.
Deze uitdagingen hebben van dit decennium een beslissend decennium voor wereldwijde actie gemaakt. Hoewel we blij zijn met de nieuwe toezegging van de G7 om de uitstoot van kooldioxide te halveren en ʻnatuurpositiefʼ te worden door het verlies aan biodiversiteit tegen 2030 om te keren, vormen deze stappen het minimum van wat van de rijkste landen op aarde wordt verlangd.
Zoals 126 Nobelprijswinnaars in een recente oproep tot actie opmerken: ʻDe toekomst van al het leven op deze planeet, mensen en onze samenlevingen inbegrepen, vereist dat wij effectieve rentmeesters van het wereldwijde gemeengoed worden.ʼ Deze consensus kwam naar voren tijdens de allereerste Nobelprijs-top ʻOnze planeet, onze toekomst,ʼ die eind april door onze organisaties gezamenlijk werd georganiseerd. Nobelprijswinnaars en andere deskundigen uit de hele wereld kwamen bijeen om de risicoʼs van onze hyperverbonden wereld te beoordelen. In een tijdperk dat wordt gekenmerkt door versnelling, schaalvergroting en systemische schokken, onderzochten wij wat er nu en in de komende jaren kan worden bereikt om de wereld op een duurzamer pad te brengen.
De uitdaging is even ontmoedigend als eenvoudig. Als we dit decennium geen transformationele actie ondernemen, nemen we een kolossaal risico met de toekomst van de mensheid. Collectief slagen we er tot nu toe niet in sociale en ecologische weerbaarheid op waarde te schatten, doordat we grootschalige, onomkeerbare veranderingen in de biosfeer van de aarde toestaan. Gezien wat er op het spel staat, moeten de ambities van de regeringen op de VN-conferentie over klimaatverandering (COP26) in november in Glasgow in verhouding staan tot de omvang en de urgentie van de uitdaging.
We stevenen af op gevaarlijke omslagpunten. Dat weten we niet alleen dankzij wetenschappelijke theorieën en complexe vergelijkingen die door computermodellen worden ondersteund, maar ook uit wat we met onze eigen ogen kunnen zien. Grote delen van de ijskappen van Antarctica en Groenland smelten. Belangrijke opslagplaatsen van koolstof in de wortels, stammen en bodem van het Amazonewoud en in permafrostgebieden worden op dit moment zwakker en mogelijk instabiel. De Atlantische Meridionale Omwentelingscirculatie, die de warmte wereldwijd herverdeelt, is aan het vertragen.
Tegelijkertijd wordt de politiek van veel landen gedestabiliseerd door grote sociale en economische ongelijkheid en de toegenomen verspreiding van desinformatie. Aangezien dit proces nu volledig geïndustrialiseerd is via digitale technologieën en platforms, vormt de infodemie een bedreiging voor ons vermogen om effectief te reageren op mondiale crises.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
De bijeenkomst ʻOnze planeet, onze toekomstʼ heeft duidelijk gemaakt dat er meer in wetenschap moet worden geïnvesteerd, zodat wij de wereld kunnen begrijpen en innovatie kunnen stimuleren die van maatschappelijk nut is. De COVID-19-vaccins werden in recordtijd ontwikkeld, omdat we al meer dan tien jaar hadden geïnvesteerd in fundamenteel onderzoek naar boodschapper-RNA en immunogenen. De regeringen van de G7 hebben zich er nu toe verbonden te streven naar nauwere internationale samenwerking op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. Maar we zullen ook nieuwe bedrijfsmodellen moeten onderzoeken om het delen van wetenschappelijke kennis en investeringen in fundamenteel onderzoek op te voeren.
Internationale netwerken van wetenschappelijke instellingen zullen ook meer investeringen nodig hebben. Universiteiten moeten concepten van planetair rentmeesterschap in hun curricula opnemen. En in het onderwijs voor alle leeftijden moet sterk de nadruk worden gelegd op de aard van bewijzen en de wetenschappelijke methode, om te helpen groepsimmuniteit op te bouwen tegen leugens en desinformatie die door speciale belangengroepen en partijdige media worden verspreid.
Het einde van het tijdperk van de fossiele brandstoffen brengt een monumentale economische transformatie met zich mee, die reeds in gang gezet is. Maar zonder economische dynamiek zullen we niet de vooruitgang boeken die we nodig hebben. Hoewel de G7-landen te kennen hebben gegeven dat zij geleidelijk aan een einde willen maken aan het gebruik van steenkool, hebben de meeste landen nog geen duidelijke datum en strategie vastgesteld om dat te doen. Met een snel slinkend koolstofbudget is dergelijk getreuzel niet verenigbaar met het behoud van klimaatstabiliteit op of onder de 1,5°C opwarming ten opzichte van het pre-industriële niveau.
Ten slotte moeten alle landen erkennen dat de toenemende ongelijkheid tussen rijk en arm ressentiment en wantrouwen voedt en de sociale contracten ondermijnt die nodig zijn voor moeilijke, collectieve besluitvorming op de langere termijn. Om deze risicoʼs te beperken, moeten we het bbp aanvullen met andere maatstaven die het welzijn van mens en natuur beter weergeven. De leiders van vandaag moeten doortastend zijn bij het dienen van de ultieme expressie van rechtvaardigheid: het recht van komende generaties op een leefbare biosfeer.
Het voortbestaan van de mensheid op de langere termijn hangt af van de beslissingen die we nú nemen. De wereldleiders die dit jaar bijeenkomen op de G7, de G20 en de topconferenties over biodiversiteit en klimaat moeten denken in termen van eeuwen en generaties, niet in termen van jaren of maanden. Net als bij de Nobelprijs moeten zij zich laten leiden door één vraag: wat is de grootste winst voor de mensheid?
Carl Folke, Science Director van het Stockholm Resilience Centre en directeur van het Beijer Institute of Ecological Economics van de Royal Swedish Academy of Sciences, en Richard J. Roberts, een Nobelprijswinnaar en Chief Scientific Officer van New England Biolabs, hebben aan dit commentaar bijgedragen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
With German voters clearly demanding comprehensive change, the far right has been capitalizing on the public's discontent and benefiting from broader global political trends. If the country's democratic parties cannot deliver, they may soon find that they are no longer the mainstream.
explains why the outcome may decide whether the political “firewall” against the far right can hold.
The Russian and (now) American vision of "peace" in Ukraine would be no peace at all. The immediate task for Europe is not only to navigate Donald’s Trump unilateral pursuit of a settlement, but also to ensure that any deal does not increase the likelihood of an even wider war.
sees a Korea-style armistice with security guarantees as the only viable option in Ukraine.
Rather than engage in lengthy discussions to pry concessions from Russia, US President Donald Trump seems committed to giving the Kremlin whatever it wants to end the Ukraine war. But rewarding the aggressor and punishing the victim would amount to setting the stage for the next war.
warns that by punishing the victim, the US is setting up Europe for another war.
Within his first month back in the White House, Donald Trump has upended US foreign policy and launched an all-out assault on the country’s constitutional order. With US institutions bowing or buckling as the administration takes executive power to unprecedented extremes, the establishment of an authoritarian regime cannot be ruled out.
The rapid advance of AI might create the illusion that we have created a form of algorithmic intelligence capable of understanding us as deeply as we understand one another. But these systems will always lack the essential qualities of human intelligence.
explains why even cutting-edge innovations are not immune to the world’s inherent unpredictability.
STOCKHOLM – Tijdens de recente G7-top in Cornwall omschreef Sir David Attenborough de beslissingen die de rijkste landen ter wereld momenteel moeten nemen als ʻde belangrijkste in de geschiedenis van de mensheid.ʼ Hij heeft gelijk. De top werd gehouden tegen een achtergrond van crises, waaronder de pandemie, klimaatverandering, verlies van biodiversiteit, toenemende ongelijkheid en een ʻinfodemieʼ van desinformatie.
Deze uitdagingen hebben van dit decennium een beslissend decennium voor wereldwijde actie gemaakt. Hoewel we blij zijn met de nieuwe toezegging van de G7 om de uitstoot van kooldioxide te halveren en ʻnatuurpositiefʼ te worden door het verlies aan biodiversiteit tegen 2030 om te keren, vormen deze stappen het minimum van wat van de rijkste landen op aarde wordt verlangd.
Zoals 126 Nobelprijswinnaars in een recente oproep tot actie opmerken: ʻDe toekomst van al het leven op deze planeet, mensen en onze samenlevingen inbegrepen, vereist dat wij effectieve rentmeesters van het wereldwijde gemeengoed worden.ʼ Deze consensus kwam naar voren tijdens de allereerste Nobelprijs-top ʻOnze planeet, onze toekomst,ʼ die eind april door onze organisaties gezamenlijk werd georganiseerd. Nobelprijswinnaars en andere deskundigen uit de hele wereld kwamen bijeen om de risicoʼs van onze hyperverbonden wereld te beoordelen. In een tijdperk dat wordt gekenmerkt door versnelling, schaalvergroting en systemische schokken, onderzochten wij wat er nu en in de komende jaren kan worden bereikt om de wereld op een duurzamer pad te brengen.
De uitdaging is even ontmoedigend als eenvoudig. Als we dit decennium geen transformationele actie ondernemen, nemen we een kolossaal risico met de toekomst van de mensheid. Collectief slagen we er tot nu toe niet in sociale en ecologische weerbaarheid op waarde te schatten, doordat we grootschalige, onomkeerbare veranderingen in de biosfeer van de aarde toestaan. Gezien wat er op het spel staat, moeten de ambities van de regeringen op de VN-conferentie over klimaatverandering (COP26) in november in Glasgow in verhouding staan tot de omvang en de urgentie van de uitdaging.
We stevenen af op gevaarlijke omslagpunten. Dat weten we niet alleen dankzij wetenschappelijke theorieën en complexe vergelijkingen die door computermodellen worden ondersteund, maar ook uit wat we met onze eigen ogen kunnen zien. Grote delen van de ijskappen van Antarctica en Groenland smelten. Belangrijke opslagplaatsen van koolstof in de wortels, stammen en bodem van het Amazonewoud en in permafrostgebieden worden op dit moment zwakker en mogelijk instabiel. De Atlantische Meridionale Omwentelingscirculatie, die de warmte wereldwijd herverdeelt, is aan het vertragen.
Tegelijkertijd wordt de politiek van veel landen gedestabiliseerd door grote sociale en economische ongelijkheid en de toegenomen verspreiding van desinformatie. Aangezien dit proces nu volledig geïndustrialiseerd is via digitale technologieën en platforms, vormt de infodemie een bedreiging voor ons vermogen om effectief te reageren op mondiale crises.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
De bijeenkomst ʻOnze planeet, onze toekomstʼ heeft duidelijk gemaakt dat er meer in wetenschap moet worden geïnvesteerd, zodat wij de wereld kunnen begrijpen en innovatie kunnen stimuleren die van maatschappelijk nut is. De COVID-19-vaccins werden in recordtijd ontwikkeld, omdat we al meer dan tien jaar hadden geïnvesteerd in fundamenteel onderzoek naar boodschapper-RNA en immunogenen. De regeringen van de G7 hebben zich er nu toe verbonden te streven naar nauwere internationale samenwerking op het gebied van onderzoek en ontwikkeling. Maar we zullen ook nieuwe bedrijfsmodellen moeten onderzoeken om het delen van wetenschappelijke kennis en investeringen in fundamenteel onderzoek op te voeren.
Internationale netwerken van wetenschappelijke instellingen zullen ook meer investeringen nodig hebben. Universiteiten moeten concepten van planetair rentmeesterschap in hun curricula opnemen. En in het onderwijs voor alle leeftijden moet sterk de nadruk worden gelegd op de aard van bewijzen en de wetenschappelijke methode, om te helpen groepsimmuniteit op te bouwen tegen leugens en desinformatie die door speciale belangengroepen en partijdige media worden verspreid.
Het einde van het tijdperk van de fossiele brandstoffen brengt een monumentale economische transformatie met zich mee, die reeds in gang gezet is. Maar zonder economische dynamiek zullen we niet de vooruitgang boeken die we nodig hebben. Hoewel de G7-landen te kennen hebben gegeven dat zij geleidelijk aan een einde willen maken aan het gebruik van steenkool, hebben de meeste landen nog geen duidelijke datum en strategie vastgesteld om dat te doen. Met een snel slinkend koolstofbudget is dergelijk getreuzel niet verenigbaar met het behoud van klimaatstabiliteit op of onder de 1,5°C opwarming ten opzichte van het pre-industriële niveau.
Ten slotte moeten alle landen erkennen dat de toenemende ongelijkheid tussen rijk en arm ressentiment en wantrouwen voedt en de sociale contracten ondermijnt die nodig zijn voor moeilijke, collectieve besluitvorming op de langere termijn. Om deze risicoʼs te beperken, moeten we het bbp aanvullen met andere maatstaven die het welzijn van mens en natuur beter weergeven. De leiders van vandaag moeten doortastend zijn bij het dienen van de ultieme expressie van rechtvaardigheid: het recht van komende generaties op een leefbare biosfeer.
Het voortbestaan van de mensheid op de langere termijn hangt af van de beslissingen die we nú nemen. De wereldleiders die dit jaar bijeenkomen op de G7, de G20 en de topconferenties over biodiversiteit en klimaat moeten denken in termen van eeuwen en generaties, niet in termen van jaren of maanden. Net als bij de Nobelprijs moeten zij zich laten leiden door één vraag: wat is de grootste winst voor de mensheid?
Carl Folke, Science Director van het Stockholm Resilience Centre en directeur van het Beijer Institute of Ecological Economics van de Royal Swedish Academy of Sciences, en Richard J. Roberts, een Nobelprijswinnaar en Chief Scientific Officer van New England Biolabs, hebben aan dit commentaar bijgedragen.
Vertaling: Menno Grootveld