ABUJA – We hebben nog tien jaar om de Sustainable Development Goals van de VN te behalen, en we bevinden ons nog verre van wat nodig is om te slagen. Een cruciale reden hiervoor is dat vrouwen grotendeels buitengesloten worden van besluitvormingsprocessen, wat leidt tot beleid dat vrouwen niet de steun biedt die ze nodig hebben om te floreren – of zelfs maar te overleven. Deze dynamiek is nergens zo zichtbaar als in de zorgsector.
De mondiale beroepsbevolking die in de zorg werkt bestaat voor ongeveer 70% uit vrouwen, deze hebben het leeuwendeel van de meest uitdagende, gevaarlijke, en arbeidsintensieve banen. Toch bekleden ze slechts 25% van de hoge functies in de zorgsector en worden ze in de beleidsvorming zelden adequaat vertegenwoordigd. In plaats daarvan wordt meestal van ze verwacht dat ze passieve actoren blijven die stilletjes manieren vinden om hun werk uit te voeren in moeilijke (en zelfs onmogelijke) omstandigheden.
De realiteit van vrouwelijke gezondheidswerkers werd weerspiegeld in een recente brief van twee Chinese verpleegsters naar medisch tijdschrift The Lancet waarin ze de omstandigheden beschreven waarin zij en hun collega's moeten werken in de frontlinie van de strijd tegen het nieuwe virus COVID-19 aan de bron in Wuhan. Het is wellicht een extreem geval (en de brief is nu ingetrokken vanwege beweringen dat het geen verslag uit eerste hand was) maar de beschreven uitdagingen, van tekorten aan beschermende uitrusting tot chronisch overwerk en uitputting, zijn voor gezondheidswerkers overal ter wereld overbekend.
Dit soort omstandigheden maken essentiële banen in de zorgsector onaantrekkelijk, wat bijdraagt aan ernstige arbeidstekorten wereldwijd. De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat om alle landen SDG 3 te laten behalen ('garantie van een gezond leven en bevordering van het welzijn voor iedereen van elke leeftijd') er mondiaal nog eens negen miljoen zusters en vroedvrouwen nodig zijn in 2030.
Het dichten van deze kloof is een zaak van leven of dood. Vroedvrouwen zijn bijvoorbeeld vaak het verschil tussen een veilige geboorte en zuigelingen- en moedersterfte. Gebrek aan toegang tot hen – en dan vooral voor kwetsbare populaties zoals arme plattelandsbewoners – is een belangrijke reden waarom twee derde van alle moedersterfte plaatsvindt in Sub-Sahara-Afrika. De WHO schat dat adequate vroedkunde (inclusief gezinsplanning) 83% van alle moedersterfte, doodgeboorte, en zuigelingsterfte kan voorkomen.
Zuigelingen- en moedersterfte zijn bepaald niet beperkt tot ontwikkelingslanden. In de Verenigde Staten is de moedersterfte de afgelopen decennia zelfs gegroeid; Van 7,2 doden per 100.000 levendgeborenen in 1987 naar 16,9 in 2016. Meer dan de helft van de sterfgevallen had voorkomen kunnen worden wanneer de moeders het belang van kwalitatieve pre- en postnatale zorg beter hadden begrepen (en ze er makkelijker toegang tot hadden gehad).
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Er bestaat in deze verontrustende trend een duidelijke raciale dimensie. In de VS zal een zwarte vrouw door complicaties tijdens de zwangerschap drie tot vier keer eerder sterven dan een witte vrouw. In de Verenigd Koninkrijk is dat getal zelfs vijf keer. Alhoewel deze discrepantie wellicht deels verklaard kan worden door de gezondheidscomplicaties waar zwarte vrouwen mee te maken krijgen speelt racisme ook een rol. Zwarte vrouwen melden vaak dat ze zich niet serieus genomen voelen door medische professionals.
De gezondheidsconsequenties van het niet luisteren naar vrouwen reiken nog verder. Kinderen die worden geboren bij gezonde moeders maken meer kans om een gezond leven te leiden. Omdat het moment dat een vrouw het meest waarschijnlijk in aanraking met de zorgsector komt tijdens haar zwangerschap is kan de steun van een vroedvrouw of verpleegster het hele gezin van een vrouw binnen het zorgstelsel brengen.
In een poging om hun onmisbare bijdrage aan de zorgsector te erkennen heeft de WGO 2020 uitgeroepen tot het Jaar van de zuster en vroedvrouw. Maar behalve zusters en vroedvrouwen in het zonnetje te zetten voor hun harde werk moeten we proberen de structurele ongelijkheden te rectificeren die vrouwen buitensluiten van de leiderschapsposities binnen deze beroepen. Dat is het hoofddoel van de Women in Dev conference – een door vrouwen geleid op vrouwen gericht initiatief dat de steun van ons allen verdient.
Van arbeidstekorten tot racisme; de barrières om SDG 3 te behalen zijn net zo divers als ze groot zijn. Maar de kansen op succes worden aanzienlijk groter wanneer we luisteren naar diegenen die de situatie in het veld begrijpen en we eraan werken om de inclusie op alle niveaus te vergroten, daarbij de variërende socio-economische omstandigheden meenemend. Dit vereist een fundamenteel andere instelling, waarbij zowel het publiek als beleidsmakers erkennen dat vrouwen – zoals verpleegsters, vroedvrouwen, en moeders – vaak de poortwachters van onze gezondheid zijn.
Een decennium van snelle progressie richting SDG 3 is mogelijk, maar het zijn vrouwen die aan het roer moeten staan.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Today's profound global uncertainty is not some accident of history or consequence of values-free technologies. Rather, it reflects the will of rival great powers that continue to ignore the seminal economic and social changes underway in other parts of the world.
explains how Malaysia and other middle powers are navigating increasingly uncertain geopolitical terrain.
US President Donald Trump’s import tariffs have triggered a wave of retaliatory measures, setting off a trade war with key partners and raising fears of a global downturn. But while Trump’s protectionism and erratic policy shifts could have far-reaching implications, the greatest victim is likely to be the United States itself.
warns that the new administration’s protectionism resembles the strategy many developing countries once tried.
ABUJA – We hebben nog tien jaar om de Sustainable Development Goals van de VN te behalen, en we bevinden ons nog verre van wat nodig is om te slagen. Een cruciale reden hiervoor is dat vrouwen grotendeels buitengesloten worden van besluitvormingsprocessen, wat leidt tot beleid dat vrouwen niet de steun biedt die ze nodig hebben om te floreren – of zelfs maar te overleven. Deze dynamiek is nergens zo zichtbaar als in de zorgsector.
De mondiale beroepsbevolking die in de zorg werkt bestaat voor ongeveer 70% uit vrouwen, deze hebben het leeuwendeel van de meest uitdagende, gevaarlijke, en arbeidsintensieve banen. Toch bekleden ze slechts 25% van de hoge functies in de zorgsector en worden ze in de beleidsvorming zelden adequaat vertegenwoordigd. In plaats daarvan wordt meestal van ze verwacht dat ze passieve actoren blijven die stilletjes manieren vinden om hun werk uit te voeren in moeilijke (en zelfs onmogelijke) omstandigheden.
De realiteit van vrouwelijke gezondheidswerkers werd weerspiegeld in een recente brief van twee Chinese verpleegsters naar medisch tijdschrift The Lancet waarin ze de omstandigheden beschreven waarin zij en hun collega's moeten werken in de frontlinie van de strijd tegen het nieuwe virus COVID-19 aan de bron in Wuhan. Het is wellicht een extreem geval (en de brief is nu ingetrokken vanwege beweringen dat het geen verslag uit eerste hand was) maar de beschreven uitdagingen, van tekorten aan beschermende uitrusting tot chronisch overwerk en uitputting, zijn voor gezondheidswerkers overal ter wereld overbekend.
Dit soort omstandigheden maken essentiële banen in de zorgsector onaantrekkelijk, wat bijdraagt aan ernstige arbeidstekorten wereldwijd. De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat om alle landen SDG 3 te laten behalen ('garantie van een gezond leven en bevordering van het welzijn voor iedereen van elke leeftijd') er mondiaal nog eens negen miljoen zusters en vroedvrouwen nodig zijn in 2030.
Het dichten van deze kloof is een zaak van leven of dood. Vroedvrouwen zijn bijvoorbeeld vaak het verschil tussen een veilige geboorte en zuigelingen- en moedersterfte. Gebrek aan toegang tot hen – en dan vooral voor kwetsbare populaties zoals arme plattelandsbewoners – is een belangrijke reden waarom twee derde van alle moedersterfte plaatsvindt in Sub-Sahara-Afrika. De WHO schat dat adequate vroedkunde (inclusief gezinsplanning) 83% van alle moedersterfte, doodgeboorte, en zuigelingsterfte kan voorkomen.
Zuigelingen- en moedersterfte zijn bepaald niet beperkt tot ontwikkelingslanden. In de Verenigde Staten is de moedersterfte de afgelopen decennia zelfs gegroeid; Van 7,2 doden per 100.000 levendgeborenen in 1987 naar 16,9 in 2016. Meer dan de helft van de sterfgevallen had voorkomen kunnen worden wanneer de moeders het belang van kwalitatieve pre- en postnatale zorg beter hadden begrepen (en ze er makkelijker toegang tot hadden gehad).
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Er bestaat in deze verontrustende trend een duidelijke raciale dimensie. In de VS zal een zwarte vrouw door complicaties tijdens de zwangerschap drie tot vier keer eerder sterven dan een witte vrouw. In de Verenigd Koninkrijk is dat getal zelfs vijf keer. Alhoewel deze discrepantie wellicht deels verklaard kan worden door de gezondheidscomplicaties waar zwarte vrouwen mee te maken krijgen speelt racisme ook een rol. Zwarte vrouwen melden vaak dat ze zich niet serieus genomen voelen door medische professionals.
De gezondheidsconsequenties van het niet luisteren naar vrouwen reiken nog verder. Kinderen die worden geboren bij gezonde moeders maken meer kans om een gezond leven te leiden. Omdat het moment dat een vrouw het meest waarschijnlijk in aanraking met de zorgsector komt tijdens haar zwangerschap is kan de steun van een vroedvrouw of verpleegster het hele gezin van een vrouw binnen het zorgstelsel brengen.
In een poging om hun onmisbare bijdrage aan de zorgsector te erkennen heeft de WGO 2020 uitgeroepen tot het Jaar van de zuster en vroedvrouw. Maar behalve zusters en vroedvrouwen in het zonnetje te zetten voor hun harde werk moeten we proberen de structurele ongelijkheden te rectificeren die vrouwen buitensluiten van de leiderschapsposities binnen deze beroepen. Dat is het hoofddoel van de Women in Dev conference – een door vrouwen geleid op vrouwen gericht initiatief dat de steun van ons allen verdient.
Van arbeidstekorten tot racisme; de barrières om SDG 3 te behalen zijn net zo divers als ze groot zijn. Maar de kansen op succes worden aanzienlijk groter wanneer we luisteren naar diegenen die de situatie in het veld begrijpen en we eraan werken om de inclusie op alle niveaus te vergroten, daarbij de variërende socio-economische omstandigheden meenemend. Dit vereist een fundamenteel andere instelling, waarbij zowel het publiek als beleidsmakers erkennen dat vrouwen – zoals verpleegsters, vroedvrouwen, en moeders – vaak de poortwachters van onze gezondheid zijn.
Een decennium van snelle progressie richting SDG 3 is mogelijk, maar het zijn vrouwen die aan het roer moeten staan.
Vertaling Melle Trap