ROME – COVID-19 is langzaam onze gemeenschappen binnengeslopen. Nu we proberen de gezondheid en de veiligheid van onze gezinnen te waarborgen, is voedsel voor mensen nog nooit zo belangrijk geweest, zowel als voedingsbron als – voor velen – als bron van troost. De vraag is of, naarmate de economische ontwrichting voortduurt, we een met de pandemie samenhangende voedselcrisis kunnen voorkomen.
Wat en hoe we eten beïnvloedt onze gezondheid en ons welzijn. We zijn afhankelijk van boeren om hun velden te blijven bewerken, van supermarktcassières om op hun werk te blijven verschijnen en van chauffeurs om ons voedsel op de markt of bij onze voordeur af te blijven leveren. Maar er zijn ook flinke spanningen. Op sommige plekken wordt voedingsrijk voedsel schaars. Voedsel wordt onder meer gehamsterd, waardoor er voor consumenten weinig op de plank overblijft.
We moeten allemaal tot handelen overgaan. We moeten samenwerken om levens te redden, in onmiddellijke behoeften voorzien door noodmaatregelen, en plannen maken voor oplossingen op de langere termijn om het herstel te ondersteunen en veerkracht op te bouwen. Overheden en verantwoordelijke leiders moeten een betrouwbaar, veilig en betaalbaar voedselaanbod bevorderen en beschermen, vooral voor de meest kwetsbaren in de wereld.
Vóór de uitbraak van het coronavirus was voedselonzekerheid al een groot probleem. Ruim 820 miljoen mensen – één op de negen – hebben niet genoeg te eten. Van deze mensen kampen er 113 miljoen met honger die zó ernstig is dat deze een onmiddellijke bedreiging inhoudt voor het leven en het levensonderhoud. De economische impact van de pandemie zal ervoor zorgen dat deze aantallen zullen toenemen. De meest kwetsbare groepen zijn de stedelijke armen, de inwoners van verafgelegen gebieden, migranten, mensen met een informele baan, mensen in conflictgebieden en andere kwetsbare groepen. Zoals de Global Alliance for Improved Nutrition onlangs heeft opgemerkt lopen slecht gevoede individuen met een gecompromitteerde immuniteit een groter risico en zijn ze ontvankelijker voor de verspreiding van het virus.
Ieder effectief antwoord op een met COVID-19 samenhangende voedselcrisis vergt een onderzoek naar de herstructurering van onze mondiale en nationale voedselsystemen. Het doel is om politieke en financiële stabiliteit te garanderen, onze gemeenschappen te beschermen tegen slechte gezondheid en achteruitgang van het milieu, en de economische vitaliteit zeker te stellen. Net als medische zorg moet voedsel vrijelijk grenzen kunnen passeren. Voedselproducenten moeten ervoor zorgen dat voedingsrijk voedsel verkrijgbaar is en niet wordt verkwist.
Zoals we tijdens de Grote Recessie van 2008-09 hebben geleerd kunnen overheden – met de steun van financiële instellingen, de Verenigde Naties en anderen – het risico van mondiale voedseltekorten en hoge prijzen verzachten. Stimuleringspakketten hebben de landbouwsector gestabiliseerd via de distributie van zaden en bemestingsprogrammaʼs, en subsidies voor tractoren en andere machinerie. De consumenten kregen voedselhulp en schoolmaaltijden.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Overheden moeten transparante dialogen voeren met bedrijven technische diensten, de universiteiten en de civil society, om de ontluikende risicoʼs aan te pakken. We moeten voortbouwen op bestaande mondiale mechanismen als het Committee on World Food Security om voedingsrisicoʼs te voorkomen. Dergelijke entiteiten bieden platforms voor beleidsdiscussies en een vereffeningsinstantie voor gidsinstrumenten. En functionarissen moeten bovenal de stabiliteit, transparantie, verantwoordelijkheidszin, het primaat van het recht en non-discriminatie bevorderen bij het opstellen van de normen voor het voedseltoezicht.
Bovendien moeten overheden de sociale beschermingsmechanismen inrichten of versterken die de meest kwetsbaren beschermen. Ouderen, mensen met een beperking, zwangere en borstvoedende vrouwen, zuigelingen, schoolkinderen en gevangenen, die afhankelijk zijn van voedselprogrammaʼs, zijn het meest ontvankelijk voor voedselonveiligheid.
Het is cruciaal dat we de veerkracht van onze voedselsystemen vergroten. Het versterken van het toezicht op de markten en het opbouwen van overtolligheid om verstoringen in de aanbodketen te voorkomen zullen helpen verzekeren dat deze systemen tijdens de crisis soepel blijven functioneren. Activiteiten op het gebied van de productie, opslag, distributie, verwerking, verpakking, verkoop en marketing van voedsel mogen niet worden stopgezet. Bedrijven moeten blijven innoveren. En we hebben maatregelen nodig om werkers in de voedselsector te beschermen en de verspreiding van COVID-19 te voorkomen.
Het is nu niet de tijd om in paniek te raken. We moeten solidariteit tonen binnen onze gemeenschappen, zodat inheemse volkeren, familieboeren en kleine producenten op het platteland voedsel blijven planten, oogsten, vervoeren en verkopen, zonder de veiligheid in gevaar te brengen. Dat is mogelijk.
Laten we elkaar helpen hier doorheen te komen. Vóór de aanvang van deze pandemie heeft secretaris-generaal António Guterres van de Verenigde Naties een Food Systems Summit bijeengeroepen, die in 2021 gehouden moet worden, met het doel om de voedselveiligheid en de duurzaamheid van het milieu te versterken. We kunnen niet wachten. We moeten nu in actie komen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Unlike during his first term, US President Donald Trump no longer seems to care if his policies wreak havoc in financial markets. This time around, Trump seems to be obsessed with his radical approach to institutional deconstruction, which includes targeting the Federal Reserve, the International Monetary Fund, and the World Bank.
explains why the US president’s second administration, unlike his first, is targeting all three.
By launching new trade wars and ordering the creation of a Bitcoin reserve, Donald Trump is assuming that US trade partners will pay any price to maintain access to the American market. But if he is wrong about that, the dominance of the US dollar, and all the advantages it confers, could be lost indefinitely.
doubts the US administration can preserve the greenback’s status while pursuing its trade and crypto policies.
ROME – COVID-19 is langzaam onze gemeenschappen binnengeslopen. Nu we proberen de gezondheid en de veiligheid van onze gezinnen te waarborgen, is voedsel voor mensen nog nooit zo belangrijk geweest, zowel als voedingsbron als – voor velen – als bron van troost. De vraag is of, naarmate de economische ontwrichting voortduurt, we een met de pandemie samenhangende voedselcrisis kunnen voorkomen.
Wat en hoe we eten beïnvloedt onze gezondheid en ons welzijn. We zijn afhankelijk van boeren om hun velden te blijven bewerken, van supermarktcassières om op hun werk te blijven verschijnen en van chauffeurs om ons voedsel op de markt of bij onze voordeur af te blijven leveren. Maar er zijn ook flinke spanningen. Op sommige plekken wordt voedingsrijk voedsel schaars. Voedsel wordt onder meer gehamsterd, waardoor er voor consumenten weinig op de plank overblijft.
We moeten allemaal tot handelen overgaan. We moeten samenwerken om levens te redden, in onmiddellijke behoeften voorzien door noodmaatregelen, en plannen maken voor oplossingen op de langere termijn om het herstel te ondersteunen en veerkracht op te bouwen. Overheden en verantwoordelijke leiders moeten een betrouwbaar, veilig en betaalbaar voedselaanbod bevorderen en beschermen, vooral voor de meest kwetsbaren in de wereld.
Vóór de uitbraak van het coronavirus was voedselonzekerheid al een groot probleem. Ruim 820 miljoen mensen – één op de negen – hebben niet genoeg te eten. Van deze mensen kampen er 113 miljoen met honger die zó ernstig is dat deze een onmiddellijke bedreiging inhoudt voor het leven en het levensonderhoud. De economische impact van de pandemie zal ervoor zorgen dat deze aantallen zullen toenemen. De meest kwetsbare groepen zijn de stedelijke armen, de inwoners van verafgelegen gebieden, migranten, mensen met een informele baan, mensen in conflictgebieden en andere kwetsbare groepen. Zoals de Global Alliance for Improved Nutrition onlangs heeft opgemerkt lopen slecht gevoede individuen met een gecompromitteerde immuniteit een groter risico en zijn ze ontvankelijker voor de verspreiding van het virus.
Ieder effectief antwoord op een met COVID-19 samenhangende voedselcrisis vergt een onderzoek naar de herstructurering van onze mondiale en nationale voedselsystemen. Het doel is om politieke en financiële stabiliteit te garanderen, onze gemeenschappen te beschermen tegen slechte gezondheid en achteruitgang van het milieu, en de economische vitaliteit zeker te stellen. Net als medische zorg moet voedsel vrijelijk grenzen kunnen passeren. Voedselproducenten moeten ervoor zorgen dat voedingsrijk voedsel verkrijgbaar is en niet wordt verkwist.
Zoals we tijdens de Grote Recessie van 2008-09 hebben geleerd kunnen overheden – met de steun van financiële instellingen, de Verenigde Naties en anderen – het risico van mondiale voedseltekorten en hoge prijzen verzachten. Stimuleringspakketten hebben de landbouwsector gestabiliseerd via de distributie van zaden en bemestingsprogrammaʼs, en subsidies voor tractoren en andere machinerie. De consumenten kregen voedselhulp en schoolmaaltijden.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Overheden moeten transparante dialogen voeren met bedrijven technische diensten, de universiteiten en de civil society, om de ontluikende risicoʼs aan te pakken. We moeten voortbouwen op bestaande mondiale mechanismen als het Committee on World Food Security om voedingsrisicoʼs te voorkomen. Dergelijke entiteiten bieden platforms voor beleidsdiscussies en een vereffeningsinstantie voor gidsinstrumenten. En functionarissen moeten bovenal de stabiliteit, transparantie, verantwoordelijkheidszin, het primaat van het recht en non-discriminatie bevorderen bij het opstellen van de normen voor het voedseltoezicht.
Bovendien moeten overheden de sociale beschermingsmechanismen inrichten of versterken die de meest kwetsbaren beschermen. Ouderen, mensen met een beperking, zwangere en borstvoedende vrouwen, zuigelingen, schoolkinderen en gevangenen, die afhankelijk zijn van voedselprogrammaʼs, zijn het meest ontvankelijk voor voedselonveiligheid.
Het is cruciaal dat we de veerkracht van onze voedselsystemen vergroten. Het versterken van het toezicht op de markten en het opbouwen van overtolligheid om verstoringen in de aanbodketen te voorkomen zullen helpen verzekeren dat deze systemen tijdens de crisis soepel blijven functioneren. Activiteiten op het gebied van de productie, opslag, distributie, verwerking, verpakking, verkoop en marketing van voedsel mogen niet worden stopgezet. Bedrijven moeten blijven innoveren. En we hebben maatregelen nodig om werkers in de voedselsector te beschermen en de verspreiding van COVID-19 te voorkomen.
Het is nu niet de tijd om in paniek te raken. We moeten solidariteit tonen binnen onze gemeenschappen, zodat inheemse volkeren, familieboeren en kleine producenten op het platteland voedsel blijven planten, oogsten, vervoeren en verkopen, zonder de veiligheid in gevaar te brengen. Dat is mogelijk.
Laten we elkaar helpen hier doorheen te komen. Vóór de aanvang van deze pandemie heeft secretaris-generaal António Guterres van de Verenigde Naties een Food Systems Summit bijeengeroepen, die in 2021 gehouden moet worden, met het doel om de voedselveiligheid en de duurzaamheid van het milieu te versterken. We kunnen niet wachten. We moeten nu in actie komen.
Vertaling: Menno Grootveld