BRUSSEL – De oorlog van Rusland tegen Oekraïne zal, zoals bijna alle oorlogen, eindigen aan de onderhandelingstafel. Maar de onderhandelingen kunnen pas beginnen als de territoriale integriteit van Oekraïne is hersteld. Aangezien een ommekeer in Moskou op de korte termijn onwaarschijnlijk is, is het beter voor Oekraïne en de rest van Europa dat Oekraïne sneller de middelen krijgt om de Russische troepen te dwingen naar Rusland terug te keren en daar te blijven.
Wij moeten allemaal streven naar een snelle beëindiging van de gevechten. Maar paradoxaal genoeg moeten we om dat resultaat te bereiken de Russische president Vladimir Poetin duidelijk maken dat we op koers zullen blijven en alles zullen doen wat nodig is, zodat hij inziet dat het geen zin heeft eindeloos jonge Russen de vleesmolen in te sturen aan het Oekraïense front.
Poetin zal deze oorlog niet winnen. In feite heeft hij hem al verloren. Maar hij kan hem verlengen of een half bevroren conflict creëren als Oekraïne niet krijgt wat het nodig heeft om de Russische troepen te verdrijven. Een duurzame vrede moet rechtvaardig zijn. En om rechtvaardig te zijn moeten de internationale grenzen van Oekraïne, zijn democratie, zijn staatsbestel en zijn recht om zijn eigen lot te bepalen, worden gerespecteerd.
Dit is cruciaal, want de rechtvaardiging van de Russische agressie is gebaseerd op de ontkenning van de Oekraïense soevereiniteit. Dergelijke eisen komen voort uit een Russische nationalistische en imperialistische ideologie die het idee van een eigen Oekraïense identiteit uitsluit. Rusland definieert het Oekraïense volk als wat de nazi-jurist Carl Schmitt een ‘totale vijand’ noemde, die niet alleen verslagen, maar ook uitgewist moet worden – niet om wat hij doet, maar om wie hij is.
Dit is Ruslands rechtvaardiging voor de martelingen, het ontvoeren van kinderen, het verbranden van Oekraïense boeken en talloze andere oorlogsmisdaden. Het geweld dat op de Oekraïners wordt losgelaten omdat zij Oekraïners zijn, is vergelijkbaar met de Grote Terreur van Stalin, toen miljoenen onschuldige mensen werden gedood omdat zij ‘klassenvijanden’ waren. De terreur van Stalin ‘werkte’ juist omdat het aanpakken van onschuldige mensen iedereen dwong tot volledige conformiteit met de wil van de staat. Dat is totalitarisme.
Na de afgelopen vijftien jaar steeds dieper in het autoritarisme te zijn afgedaald, is Rusland opnieuw totalitair geworden. Wie zich niet schikt, loopt het risico vergiftigd te worden, uit een raam te vallen of in de gevangenis te belanden. Terwijl de bevolking wordt geterroriseerd tot conformiteit, lopen kwetsbare groepen het grootste risico om te worden vervolgd. Het antisemitisme is geëxplodeerd, seksuele minderheden leven in voortdurende angst, en racisme en vreemdelingenhaat tieren welig.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Onder deze omstandigheden zal het lang duren voordat Rusland zichzelf op orde heeft, zelfs als de man die van zijn land een paria heeft gemaakt het toneel verlaat. De detox van de Russische natie kan een generatie duren, en de uitkomst is verre van zeker.
Collectief moeten wij er niet alleen voor zorgen dat Oekraïne zo spoedig mogelijk een rechtvaardige en duurzame vrede kan bereiken; we moeten ook de inspanningen van Oekraïne steunen om zichzelf om te vormen tot een welvarend land waarvan de burgers kunnen rekenen op de rechtsstaat, en de eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden. In dit opzicht kan het toetredingsproces tot de Europese Unie een transformatief effect hebben. Net zoals dat proces Griekenland, Spanje, Portugal en de Midden- en Oost-Europese landen heeft geholpen hun dictatoriale verleden achter zich te laten, kan het Oekraïne ook vrijwaren tegen een dictatoriale toekomst.
Twee keer in mijn leven heeft de geschiedenis een scherpe wending genomen en Europa in een nieuwe richting geduwd. De eerste keer was toen de Berlijnse muur viel, in 1989, waardoor de Europeanen zich konden herenigen. De tweede keer was toen Rusland een jaar geleden Oekraïne binnenviel en de Europeanen dwong de waarden en instellingen waaraan zij hechten te verdedigen en te versterken.
Vooruitkijkend moeten we erkennen dat de integratie van Oekraïne in de EU onder de huidige omstandigheden veel sneller zal moeten verlopen dan in het verleden mogelijk zou zijn geweest. Maar dit betekent niet dat we grondigheid moeten opofferen op het altaar van de opportuniteit. Een gedeeltelijke of gebrekkige integratie zou tekortkomingen onopgelost laten en uiteindelijk zowel Oekraïne als de EU verzwakken.
Wat dus nodig is, is een reactie zoals het Marshallplan. Dit zou een ongekende omvang hebben, waarbij wederopbouw en economische transformatie worden gecombineerd met de juridische, administratieve en sociale hervormingen die nodig zijn om Oekraïne in staat te stellen volledig als EU-lidstaat te functioneren. Dit is nog nooit eerder gedaan, maar het zal nu moeten gebeuren.
Een dringende taak, zowel voor de EU-leiders als voor de nationale politici, is onze burgers voor te bereiden op wat deze transformatie van zowel Europa als Oekraïne zal inhouden. Tegelijkertijd moet de EU de vereiste economische, financiële, politieke en administratieve structuren opbouwen.
Het Russische regime schildert de Europeanen af als zwakke en decadente doetjes. ‘Gayropa’ moet uiteindelijk wijken voor de superieure kracht van het ultranationalisme, meent Poetin, en hij heeft zelfs bepaalde politieke kampen in Europa en de Verenigde Staten daarvan weten te overtuigen, met politici en mediapersoonlijkheden die een ‘sterke leider’ prijzen die opkomt voor ‘traditionele Europese waarden.’ Maar het Oekraïense volk ontmaskert de leugens die aan deze karikatuur ten grondslag liggen en zet Poetins westerse bewonderaars te schande.
We moeten allemaal inzien wat er op het spel staat. Honderd jaar na zijn eerste incarnatie heeft het totalitarisme een comeback gemaakt op ons continent. We moeten het snel indammen en vervolgens ontmaskeren, zodat het door het Russische volk zelf verslagen en uiteindelijk uitgeroeid kan worden.
Deze oorlog gaat over zoveel meer dan het winnen of verliezen van grondgebied. De Oekraïense natie, een Europese natie, vecht voor haar overleving. Een imperialistische ideologie die het bestaan van andere naties ontkent, houdt het niet bij één. Als de agressie van Rusland mag renderen, zullen de oorlogsvlammen in meer Europese landen branden en zal de autocratie zich als gangreen verspreiden.
Het afgelopen jaar heeft aangetoond dat we veel sterker zijn dan Poetin en zijn geestverwanten, zolang we verenigd en vastberaden zijn. Laten we dus inspiratie putten uit het heldendom van het Oekraïense volk. Hoe meer we hen steunen in hun strijd, des te sneller het bloedbad zal stoppen.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
America's president subscribes to a brand of isolationism that has waxed and waned throughout US history, but has its roots in the two-century-old Monroe Doctrine. This is bad news for nearly everyone, because it implies acceptance of a world order based on spheres of influence, as envisioned by China and Russia.
hears echoes of the Monroe Doctrine in the US president's threats to acquire Greenland.
Financial markets and official economic indicators over the past few weeks give policymakers around the world plenty to contemplate. Was the recent spike in bond yields a sufficient warning to Donald Trump and his team, or will they still follow through with inflationary stimulus, tariff, and immigration policies?
wonders if recent market signals will keep the new administration’s radicalism in check.
BRUSSEL – De oorlog van Rusland tegen Oekraïne zal, zoals bijna alle oorlogen, eindigen aan de onderhandelingstafel. Maar de onderhandelingen kunnen pas beginnen als de territoriale integriteit van Oekraïne is hersteld. Aangezien een ommekeer in Moskou op de korte termijn onwaarschijnlijk is, is het beter voor Oekraïne en de rest van Europa dat Oekraïne sneller de middelen krijgt om de Russische troepen te dwingen naar Rusland terug te keren en daar te blijven.
Wij moeten allemaal streven naar een snelle beëindiging van de gevechten. Maar paradoxaal genoeg moeten we om dat resultaat te bereiken de Russische president Vladimir Poetin duidelijk maken dat we op koers zullen blijven en alles zullen doen wat nodig is, zodat hij inziet dat het geen zin heeft eindeloos jonge Russen de vleesmolen in te sturen aan het Oekraïense front.
Poetin zal deze oorlog niet winnen. In feite heeft hij hem al verloren. Maar hij kan hem verlengen of een half bevroren conflict creëren als Oekraïne niet krijgt wat het nodig heeft om de Russische troepen te verdrijven. Een duurzame vrede moet rechtvaardig zijn. En om rechtvaardig te zijn moeten de internationale grenzen van Oekraïne, zijn democratie, zijn staatsbestel en zijn recht om zijn eigen lot te bepalen, worden gerespecteerd.
Dit is cruciaal, want de rechtvaardiging van de Russische agressie is gebaseerd op de ontkenning van de Oekraïense soevereiniteit. Dergelijke eisen komen voort uit een Russische nationalistische en imperialistische ideologie die het idee van een eigen Oekraïense identiteit uitsluit. Rusland definieert het Oekraïense volk als wat de nazi-jurist Carl Schmitt een ‘totale vijand’ noemde, die niet alleen verslagen, maar ook uitgewist moet worden – niet om wat hij doet, maar om wie hij is.
Dit is Ruslands rechtvaardiging voor de martelingen, het ontvoeren van kinderen, het verbranden van Oekraïense boeken en talloze andere oorlogsmisdaden. Het geweld dat op de Oekraïners wordt losgelaten omdat zij Oekraïners zijn, is vergelijkbaar met de Grote Terreur van Stalin, toen miljoenen onschuldige mensen werden gedood omdat zij ‘klassenvijanden’ waren. De terreur van Stalin ‘werkte’ juist omdat het aanpakken van onschuldige mensen iedereen dwong tot volledige conformiteit met de wil van de staat. Dat is totalitarisme.
Na de afgelopen vijftien jaar steeds dieper in het autoritarisme te zijn afgedaald, is Rusland opnieuw totalitair geworden. Wie zich niet schikt, loopt het risico vergiftigd te worden, uit een raam te vallen of in de gevangenis te belanden. Terwijl de bevolking wordt geterroriseerd tot conformiteit, lopen kwetsbare groepen het grootste risico om te worden vervolgd. Het antisemitisme is geëxplodeerd, seksuele minderheden leven in voortdurende angst, en racisme en vreemdelingenhaat tieren welig.
Secure your copy of PS Quarterly: The Year Ahead 2025
Our annual flagship magazine, PS Quarterly: The Year Ahead 2025, has arrived. To gain digital access to all of the magazine’s content, and receive your print copy, subscribe to PS Digital Plus now.
Subscribe Now
Onder deze omstandigheden zal het lang duren voordat Rusland zichzelf op orde heeft, zelfs als de man die van zijn land een paria heeft gemaakt het toneel verlaat. De detox van de Russische natie kan een generatie duren, en de uitkomst is verre van zeker.
Collectief moeten wij er niet alleen voor zorgen dat Oekraïne zo spoedig mogelijk een rechtvaardige en duurzame vrede kan bereiken; we moeten ook de inspanningen van Oekraïne steunen om zichzelf om te vormen tot een welvarend land waarvan de burgers kunnen rekenen op de rechtsstaat, en de eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden. In dit opzicht kan het toetredingsproces tot de Europese Unie een transformatief effect hebben. Net zoals dat proces Griekenland, Spanje, Portugal en de Midden- en Oost-Europese landen heeft geholpen hun dictatoriale verleden achter zich te laten, kan het Oekraïne ook vrijwaren tegen een dictatoriale toekomst.
Twee keer in mijn leven heeft de geschiedenis een scherpe wending genomen en Europa in een nieuwe richting geduwd. De eerste keer was toen de Berlijnse muur viel, in 1989, waardoor de Europeanen zich konden herenigen. De tweede keer was toen Rusland een jaar geleden Oekraïne binnenviel en de Europeanen dwong de waarden en instellingen waaraan zij hechten te verdedigen en te versterken.
Vooruitkijkend moeten we erkennen dat de integratie van Oekraïne in de EU onder de huidige omstandigheden veel sneller zal moeten verlopen dan in het verleden mogelijk zou zijn geweest. Maar dit betekent niet dat we grondigheid moeten opofferen op het altaar van de opportuniteit. Een gedeeltelijke of gebrekkige integratie zou tekortkomingen onopgelost laten en uiteindelijk zowel Oekraïne als de EU verzwakken.
Wat dus nodig is, is een reactie zoals het Marshallplan. Dit zou een ongekende omvang hebben, waarbij wederopbouw en economische transformatie worden gecombineerd met de juridische, administratieve en sociale hervormingen die nodig zijn om Oekraïne in staat te stellen volledig als EU-lidstaat te functioneren. Dit is nog nooit eerder gedaan, maar het zal nu moeten gebeuren.
Een dringende taak, zowel voor de EU-leiders als voor de nationale politici, is onze burgers voor te bereiden op wat deze transformatie van zowel Europa als Oekraïne zal inhouden. Tegelijkertijd moet de EU de vereiste economische, financiële, politieke en administratieve structuren opbouwen.
Het Russische regime schildert de Europeanen af als zwakke en decadente doetjes. ‘Gayropa’ moet uiteindelijk wijken voor de superieure kracht van het ultranationalisme, meent Poetin, en hij heeft zelfs bepaalde politieke kampen in Europa en de Verenigde Staten daarvan weten te overtuigen, met politici en mediapersoonlijkheden die een ‘sterke leider’ prijzen die opkomt voor ‘traditionele Europese waarden.’ Maar het Oekraïense volk ontmaskert de leugens die aan deze karikatuur ten grondslag liggen en zet Poetins westerse bewonderaars te schande.
We moeten allemaal inzien wat er op het spel staat. Honderd jaar na zijn eerste incarnatie heeft het totalitarisme een comeback gemaakt op ons continent. We moeten het snel indammen en vervolgens ontmaskeren, zodat het door het Russische volk zelf verslagen en uiteindelijk uitgeroeid kan worden.
Deze oorlog gaat over zoveel meer dan het winnen of verliezen van grondgebied. De Oekraïense natie, een Europese natie, vecht voor haar overleving. Een imperialistische ideologie die het bestaan van andere naties ontkent, houdt het niet bij één. Als de agressie van Rusland mag renderen, zullen de oorlogsvlammen in meer Europese landen branden en zal de autocratie zich als gangreen verspreiden.
Het afgelopen jaar heeft aangetoond dat we veel sterker zijn dan Poetin en zijn geestverwanten, zolang we verenigd en vastberaden zijn. Laten we dus inspiratie putten uit het heldendom van het Oekraïense volk. Hoe meer we hen steunen in hun strijd, des te sneller het bloedbad zal stoppen.
Vertaling: Menno Grootveld