LONDEN – De Afrikaanse diaspora is de grootste geldschieter voor verandering op het continent. Omdat geldovermakingen informeel zijn, vaak niet gerapporteerd worden en een beperkt doel hebben, worden ze vaak over het hoofd gezien. Maar hun omvang is groot, ondersteund door de krachtige inzet van Afrikanen in de diaspora om het lot van hun familieleden en de gemeenschappen waar ze van houden te verbeteren. Formele gevers zoals ik zouden hier niet alleen van moeten leren, maar ook naar mogelijkheden moeten zoeken om samen te werken met de diaspora om de impact van haar leden te versterken.
In 2022 zonden de honderdzestig miljoen Afrikanen die buiten het continent wonen ruim 95 miljard dollar aan geld naar huis. Daarvan ging ongeveer 53 miljard dollar naar landen in Afrika ten zuiden van de Sahara, met Nigeria, Ghana, Kenia en Zimbabwe als belangrijkste bestemmingen. Ter vergelijking: dertig miljard dollar aan directe buitenlandse investeringen en slechts 29 miljard dollar aan officiële ontwikkelingshulp voor Afrika bezuiden de Sahara.
Met name de directe buitenlandse investeringen en de ontwikkelingshulp daalden vorig jaar, omdat donoren door mondiale problemen, zoals de stijgende inflatie en de oorlog in Oekraïne, hun donaties terugschroefden of heroriënteerden. Maar de overmakingen stegen om veel van dezelfde redenen: Afrikanen in de diaspora wisten dat hun families en gemeenschappen te kampen hadden met voedselonzekerheid en natuurrampen zoals overstromingen en ernstige droogte.
Nadat ze ervoor hebben gezorgd dat de gezinnen te eten hebben, worden de overmakingen meestal gebruikt om uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs te financieren. Daar is een goede reden voor: investeringen in gezondheid en onderwijs zijn de beste manier om mensen op weg te helpen naar welvaart. Helaas kampen Afrikaanse landen nog steeds met een enorm financieringstekort voor de ontwikkeling van menselijk kapitaal.
Afrika’s financieringstekort in de gezondheidszorg bedraagt ten minste 66 miljard dollar. Als het gaat om het bereiken van de doelstellingen van de Sustainable Development Goals om tegen 2030 universeel kleuter-, basis- en middelbaar onderwijs te kunnen aanbieden, hebben de Afrikaanse landen bezuiden de Sahara te maken met een tekort van gemiddeld 70 miljard dollar per jaar. Geldovermakingen kunnen deze kloof niet dichten, maar ze kunnen wel verder gaan.
Leden van de Afrikaanse diaspora hebben vaak met mij gedeeld dat ze graag meer willen geven dan alleen aan hun directe familie of gemeenschap. Het probleem, leggen ze uit, is dat ze niet weten welke lokale organisaties ze kunnen vertrouwen. Daarom moeten geloofwaardige actoren de diaspora in contact brengen met lokale organisaties die steun nodig hebben en verdienen.
Don’t go back to school without Project Syndicate! For a limited time, we’re offering PS Digital subscriptions for just $50.
Access every new PS commentary, our suite of subscriber-exclusive content, and the full PS archive.
Subscribe Now
Net als de diaspora worden de leiders van de gemeenschapsorganisaties in Afrika vaak gemotiveerd door liefde voor hun gemeenschappen en een diepgewortelde toewijding aan het katalyseren van blijvende verandering. Vooral dankzij deze passie zijn ze vaak bedreven in het behalen van indrukwekkende resultaten met beperkte middelen.
Maar met meer financiering zouden gemeenschapsorganisaties nog meer kunnen doen. Op dit moment ontbreekt het hen vaak aan de knowhow om zich bezig te houden met effectieve fondsenwerving of rapportage – een tekortkoming die hun mogelijkheden om fondsen te werven bij gestructureerde filantropieën ernstig beperkt. De pas opgerichte Masana wa Afrika-stichting – waarvan ik financier en bestuurslid ben – zet zich in om organisaties te helpen deze zwakte te overwinnen door ze kleine subsidies en ondersteuning op maat te bieden.
Meer van dit soort inspanningen zijn hard nodig. We weten dat de gemeenschapsorganisaties die we steunen betrouwbaar zijn en enorm belangrijk werk verrichten, van het ondersteunen van gehandicapte kinderen in Lesotho tot het verstrekken van levensreddende voeding aan baby’s in Oeganda. Wat als – via Masana wa Afrika of een soortgelijke organisatie – leden van de Afrikaanse diaspora meer te weten zouden kunnen komen over dergelijke organisaties en hen rechtstreeks zouden kunnen steunen?
De voordelen van een dergelijke aanpak zouden verder reiken dan de gemeenschappen waarop men zich rechtstreeks richt. Als de diaspora meer doet om kosteneffectieve, op gemeenschappen gebaseerde projecten te financieren, kunnen grote financiers en gestructureerde filantropieën hun aandacht en middelen richten op het aanpakken van grootschaliger problemen, zoals het uitroeien van verwaarloosde tropische ziekten, het dichten van de genderkloof en het verbeteren van de voedselzekerheid.
Maar om de impact van geldovermakingen echt te maximaliseren, zijn meer gegevens nodig. Een deel van de reden waarom het geven van geld door diaspora zo lang over het hoofd is gezien, is dat er weinig concrete gegevens beschikbaar zijn over de instroom en de impact. We hebben schattingen van de totale hoeveelheid fondsen die naar bepaalde landen wordt gestuurd. Maar we hebben geen volledig beeld van de volumes, voorkeurskanalen en frequentie.
Het goede nieuws is dat de Wereldbank al werkt aan het opvullen van hiaten in de gegevens over inkomende geldovermakingen. Maar er zijn nog steeds robuustere manieren nodig om de impact van geldovermakingen op gemeenschappen te volgen en te meten. De uitdaging zal zijn om manieren te vinden om de verhalen van mensen – over kinderen die onderwijs hebben genoten, medicijnen die zijn gekocht en gewassen die zijn geplant dankzij de giften van de diaspora – vast te leggen, te verzamelen en te delen in een vorm die als leidraad kan dienen voor de besluitvorming.
Het geven door de Afrikaanse diaspora mag dan de structuur en formaliteit van traditionele filantropie ontberen, het speelt een centrale rol in het uit de armoede houden van mensen en het bevorderen van de welvaart van gemeenschappen. Bovendien is financiering door de diaspora, gezien de persoonlijke motivaties erachter, steun waar mensen op kunnen rekenen. Als filantropische organisaties zich inzetten om de impact ervan te vergroten, zullen we misschien verrast zijn door wat we kunnen bereiken.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Increasingly severe water shortages represent a human-made crisis that can be resolved through human interventions. The situation demands new thinking about the economics of this critical resource and how to manage it through mission-oriented strategies that span all levels of governance.
call attention to a global problem that demands far more attention from policymakers at all levels.
Although Kamala Harris is largely aligned with Joe Biden on many global and strategic issues, her unique worldview promises a distinct form of leadership on the international stage. Not only would US foreign policy shift under a Harris administration; it could change in highly consequential ways.
considers how the Democratic presidential nominees' views compare to Joe Biden's.
LONDEN – De Afrikaanse diaspora is de grootste geldschieter voor verandering op het continent. Omdat geldovermakingen informeel zijn, vaak niet gerapporteerd worden en een beperkt doel hebben, worden ze vaak over het hoofd gezien. Maar hun omvang is groot, ondersteund door de krachtige inzet van Afrikanen in de diaspora om het lot van hun familieleden en de gemeenschappen waar ze van houden te verbeteren. Formele gevers zoals ik zouden hier niet alleen van moeten leren, maar ook naar mogelijkheden moeten zoeken om samen te werken met de diaspora om de impact van haar leden te versterken.
In 2022 zonden de honderdzestig miljoen Afrikanen die buiten het continent wonen ruim 95 miljard dollar aan geld naar huis. Daarvan ging ongeveer 53 miljard dollar naar landen in Afrika ten zuiden van de Sahara, met Nigeria, Ghana, Kenia en Zimbabwe als belangrijkste bestemmingen. Ter vergelijking: dertig miljard dollar aan directe buitenlandse investeringen en slechts 29 miljard dollar aan officiële ontwikkelingshulp voor Afrika bezuiden de Sahara.
Met name de directe buitenlandse investeringen en de ontwikkelingshulp daalden vorig jaar, omdat donoren door mondiale problemen, zoals de stijgende inflatie en de oorlog in Oekraïne, hun donaties terugschroefden of heroriënteerden. Maar de overmakingen stegen om veel van dezelfde redenen: Afrikanen in de diaspora wisten dat hun families en gemeenschappen te kampen hadden met voedselonzekerheid en natuurrampen zoals overstromingen en ernstige droogte.
Nadat ze ervoor hebben gezorgd dat de gezinnen te eten hebben, worden de overmakingen meestal gebruikt om uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs te financieren. Daar is een goede reden voor: investeringen in gezondheid en onderwijs zijn de beste manier om mensen op weg te helpen naar welvaart. Helaas kampen Afrikaanse landen nog steeds met een enorm financieringstekort voor de ontwikkeling van menselijk kapitaal.
Afrika’s financieringstekort in de gezondheidszorg bedraagt ten minste 66 miljard dollar. Als het gaat om het bereiken van de doelstellingen van de Sustainable Development Goals om tegen 2030 universeel kleuter-, basis- en middelbaar onderwijs te kunnen aanbieden, hebben de Afrikaanse landen bezuiden de Sahara te maken met een tekort van gemiddeld 70 miljard dollar per jaar. Geldovermakingen kunnen deze kloof niet dichten, maar ze kunnen wel verder gaan.
Leden van de Afrikaanse diaspora hebben vaak met mij gedeeld dat ze graag meer willen geven dan alleen aan hun directe familie of gemeenschap. Het probleem, leggen ze uit, is dat ze niet weten welke lokale organisaties ze kunnen vertrouwen. Daarom moeten geloofwaardige actoren de diaspora in contact brengen met lokale organisaties die steun nodig hebben en verdienen.
Don’t go back to school without Project Syndicate! For a limited time, we’re offering PS Digital subscriptions for just $50.
Access every new PS commentary, our suite of subscriber-exclusive content, and the full PS archive.
Subscribe Now
Net als de diaspora worden de leiders van de gemeenschapsorganisaties in Afrika vaak gemotiveerd door liefde voor hun gemeenschappen en een diepgewortelde toewijding aan het katalyseren van blijvende verandering. Vooral dankzij deze passie zijn ze vaak bedreven in het behalen van indrukwekkende resultaten met beperkte middelen.
Maar met meer financiering zouden gemeenschapsorganisaties nog meer kunnen doen. Op dit moment ontbreekt het hen vaak aan de knowhow om zich bezig te houden met effectieve fondsenwerving of rapportage – een tekortkoming die hun mogelijkheden om fondsen te werven bij gestructureerde filantropieën ernstig beperkt. De pas opgerichte Masana wa Afrika-stichting – waarvan ik financier en bestuurslid ben – zet zich in om organisaties te helpen deze zwakte te overwinnen door ze kleine subsidies en ondersteuning op maat te bieden.
Meer van dit soort inspanningen zijn hard nodig. We weten dat de gemeenschapsorganisaties die we steunen betrouwbaar zijn en enorm belangrijk werk verrichten, van het ondersteunen van gehandicapte kinderen in Lesotho tot het verstrekken van levensreddende voeding aan baby’s in Oeganda. Wat als – via Masana wa Afrika of een soortgelijke organisatie – leden van de Afrikaanse diaspora meer te weten zouden kunnen komen over dergelijke organisaties en hen rechtstreeks zouden kunnen steunen?
De voordelen van een dergelijke aanpak zouden verder reiken dan de gemeenschappen waarop men zich rechtstreeks richt. Als de diaspora meer doet om kosteneffectieve, op gemeenschappen gebaseerde projecten te financieren, kunnen grote financiers en gestructureerde filantropieën hun aandacht en middelen richten op het aanpakken van grootschaliger problemen, zoals het uitroeien van verwaarloosde tropische ziekten, het dichten van de genderkloof en het verbeteren van de voedselzekerheid.
Maar om de impact van geldovermakingen echt te maximaliseren, zijn meer gegevens nodig. Een deel van de reden waarom het geven van geld door diaspora zo lang over het hoofd is gezien, is dat er weinig concrete gegevens beschikbaar zijn over de instroom en de impact. We hebben schattingen van de totale hoeveelheid fondsen die naar bepaalde landen wordt gestuurd. Maar we hebben geen volledig beeld van de volumes, voorkeurskanalen en frequentie.
Het goede nieuws is dat de Wereldbank al werkt aan het opvullen van hiaten in de gegevens over inkomende geldovermakingen. Maar er zijn nog steeds robuustere manieren nodig om de impact van geldovermakingen op gemeenschappen te volgen en te meten. De uitdaging zal zijn om manieren te vinden om de verhalen van mensen – over kinderen die onderwijs hebben genoten, medicijnen die zijn gekocht en gewassen die zijn geplant dankzij de giften van de diaspora – vast te leggen, te verzamelen en te delen in een vorm die als leidraad kan dienen voor de besluitvorming.
Het geven door de Afrikaanse diaspora mag dan de structuur en formaliteit van traditionele filantropie ontberen, het speelt een centrale rol in het uit de armoede houden van mensen en het bevorderen van de welvaart van gemeenschappen. Bovendien is financiering door de diaspora, gezien de persoonlijke motivaties erachter, steun waar mensen op kunnen rekenen. Als filantropische organisaties zich inzetten om de impact ervan te vergroten, zullen we misschien verrast zijn door wat we kunnen bereiken.
Vertaling: Menno Grootveld