

From semiconductors to electric vehicles, governments are identifying the strategic industries of the future and intervening to support them – abandoning decades of neoliberal orthodoxy in the process. Are industrial policies the key to tackling twenty-first-century economic challenges or a recipe for market distortions and lower efficiency?
KAAPSTAD – De aanhoudende volatiliteit op de olie- en gasmarkten is voor veel mensen in de ontwikkelde wereld een schok geweest. Maar de gevolgen voor ontwikkelingslanden die afhankelijk zijn van de productie van fossiele brandstoffen zijn nog veel erger.
Naarmate de wereld steeds meer overschakelt op goedkopere en schonere energiebronnen, zullen fossiele brandstoffen waarschijnlijk minder rendabel worden, waardoor energie-exporterende landen gedwongen worden andere inkomstenbronnen te zoeken. Wat zou dat betekenen voor ontwikkelingslanden met ‘middeninkomens,’ die samen respectievelijk 48 procent en 52 procent van de wereldwijde olie- en gasproductie voor hun rekening nemen?
Hoewel olie en gas de economieën van landen als Nigeria, Mexico, Ghana en Argentinië in de loop der jaren hebben ondersteund, heeft de afhankelijkheid ervan tot een groot aantal problemen geleid, van milieuvervuiling die de volksgezondheid schaadt tot een te grote afhankelijkheid van de export van fossiele brandstoffen ten koste van de ontwikkeling van andere sectoren.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Subscribe
As a registered user, you can enjoy more PS content every month – for free.
Register
Already have an account? Log in