DHAKA – Het is nu al duidelijk dat de gevolgen van de COVID-19-pandemie ongelijk verdeeld zullen zijn, waarbij de armere landen het zwaarst getroffen zullen worden. Dit geldt ook voor de 1,2 miljoen kinderen in Bangladesh, die zich bezighouden met de zwaarste vormen van kinderarbeid. In onzekere tijden als deze zijn deze kinderen – en miljoenen kinderen elders – nog kwetsbaarder voor uitbuitende en gevaarlijke arbeid.
De redenen hiervoor zijn eenvoudig. Toen grote wereldwijde detailhandelszaken hun bestellingen annuleerden als gevolg van bezuinigingen in verband met lockdowns, kwam de productie van goedkope kleding in een groot deel van de wereld tot stilstand, waardoor veel textielarbeiders in het Mondiale Zuiden geen inkomen meer hadden. Sinds maart is de export van lederwaren uit Bangladesh met 22 procent gedaald. De schoenenindustrie van het land, de achtste ter wereld, is ook getroffen, met een export die sinds het begin van de pandemie met 50 procent omlaag is gegaan.
Nu de producenten van lederwaren geconfronteerd worden met geannuleerde bestellingen en met allerlei restricties om de overdracht van het COVID-19-virus te vertragen, is de ongereguleerde informele sector veel concurrerender geworden, met fabriekseigenaren die zich richten op kinderen als goedkope arbeidskrachten. In de informele sector voor lederwaren werken kinderen vaak lange uren voor weinig of geen loon, en doen ze vaak werk dat fysiek en psychologisch schadelijk en gevaarlijk is. Maar ondanks de risicoʼs zijn de meeste kinderen afhankelijk van dergelijk werk om zichzelf en hun families te onderhouden.
DHAKA – Het is nu al duidelijk dat de gevolgen van de COVID-19-pandemie ongelijk verdeeld zullen zijn, waarbij de armere landen het zwaarst getroffen zullen worden. Dit geldt ook voor de 1,2 miljoen kinderen in Bangladesh, die zich bezighouden met de zwaarste vormen van kinderarbeid. In onzekere tijden als deze zijn deze kinderen – en miljoenen kinderen elders – nog kwetsbaarder voor uitbuitende en gevaarlijke arbeid.
De redenen hiervoor zijn eenvoudig. Toen grote wereldwijde detailhandelszaken hun bestellingen annuleerden als gevolg van bezuinigingen in verband met lockdowns, kwam de productie van goedkope kleding in een groot deel van de wereld tot stilstand, waardoor veel textielarbeiders in het Mondiale Zuiden geen inkomen meer hadden. Sinds maart is de export van lederwaren uit Bangladesh met 22 procent gedaald. De schoenenindustrie van het land, de achtste ter wereld, is ook getroffen, met een export die sinds het begin van de pandemie met 50 procent omlaag is gegaan.
Nu de producenten van lederwaren geconfronteerd worden met geannuleerde bestellingen en met allerlei restricties om de overdracht van het COVID-19-virus te vertragen, is de ongereguleerde informele sector veel concurrerender geworden, met fabriekseigenaren die zich richten op kinderen als goedkope arbeidskrachten. In de informele sector voor lederwaren werken kinderen vaak lange uren voor weinig of geen loon, en doen ze vaak werk dat fysiek en psychologisch schadelijk en gevaarlijk is. Maar ondanks de risicoʼs zijn de meeste kinderen afhankelijk van dergelijk werk om zichzelf en hun families te onderhouden.