CAMBRIDGE – In september 2018 betoogden we dat het economische en politieke beleid van China de “wetten” van de economie en de geopolitiek trotseerde, en waarschuwden we dat deze situatie niet veel langer kon blijven voortbestaan. Sindsdien zijn onze voorspellingen uitgekomen en hebben onze zorgen zich verdiept.
Tot voor kort was China in staat een uniek ontwikkelingspad te volgen, dankzij de vergaande controle van de regering op de economie (en op de samenleving in het algemeen). Maar die dagen zijn voorbij. De interne schulden van het land lopen op tot onhoudbare hoogten, en de binnenlandse investeringsniveaus zijn het punt van de verminderende meeropbrengst gepasseerd en bewegen zich naar negatief terrein.
Bovendien is China’s strategie van het aanjagen van de export, het koesteren van industriële “nationale kampioenen” en het zich toeëigenen van buitenlandse technologie de drempel gepasseerd van wat het Westen, en met name de Verenigde Staten, nog bereid zijn te tolereren. Het Belt and Road Initiative (BRI) van de Chinese president Xi Jinping vertoont alle tekenen van imperial overreach. Niet alleen overtreffen de kredieten voor het BRI de leencapaciteit van de deelnemende regeringen, maar de kredietvoorwaarden zijn steeds zwaarder geworden, om niet te zeggen woekerachtig, zoals Ricardo Hausmann van de Harvard Universiteit onlangs heeft opgemerkt.
CAMBRIDGE – In september 2018 betoogden we dat het economische en politieke beleid van China de “wetten” van de economie en de geopolitiek trotseerde, en waarschuwden we dat deze situatie niet veel langer kon blijven voortbestaan. Sindsdien zijn onze voorspellingen uitgekomen en hebben onze zorgen zich verdiept.
Tot voor kort was China in staat een uniek ontwikkelingspad te volgen, dankzij de vergaande controle van de regering op de economie (en op de samenleving in het algemeen). Maar die dagen zijn voorbij. De interne schulden van het land lopen op tot onhoudbare hoogten, en de binnenlandse investeringsniveaus zijn het punt van de verminderende meeropbrengst gepasseerd en bewegen zich naar negatief terrein.
Bovendien is China’s strategie van het aanjagen van de export, het koesteren van industriële “nationale kampioenen” en het zich toeëigenen van buitenlandse technologie de drempel gepasseerd van wat het Westen, en met name de Verenigde Staten, nog bereid zijn te tolereren. Het Belt and Road Initiative (BRI) van de Chinese president Xi Jinping vertoont alle tekenen van imperial overreach. Niet alleen overtreffen de kredieten voor het BRI de leencapaciteit van de deelnemende regeringen, maar de kredietvoorwaarden zijn steeds zwaarder geworden, om niet te zeggen woekerachtig, zoals Ricardo Hausmann van de Harvard Universiteit onlangs heeft opgemerkt.