FUNAFUTI, TUVALU – Vorig jaar kondigde Microsoft aan dat het bedrijf tegen 2030 koolstofnegatief zal zijn. ʻDe wetenschap vertelt ons dat als we de uitstoot niet beperken en de temperaturen blijven stijgen,ʼ aldus het bedrijf op zijn officiële blog, ʻde resultaten catastrofaal zullen zijn.ʼ Microsoft verdient lof voor het publiekelijk bespreken van de klimaatcrisis, het transparant zijn over de eigen uitstoot van broeikasgassen en het op zijn minst beschikken over een soort plan om deze te verminderen.
Maar de olifant in de kamer is dat Microsoft een van de tien grootste afnemers is van commerciële vluchten in de Verenigde Staten. Vóór de pandemie, in het boekjaar 2019, waren de zakenreizen van het bedrijf alleen al goed voor 392,557 ton aan broeikasgasemissies.
Dat is veel meer dan wat mijn eilandstaat in de Stille Oceaan in een heel jaar uitstoot. Tuvalu staat bekend om zijn kwetsbaarheid voor de gevolgen van klimaatverandering. Wij dragen bijna niets bij aan de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen, maar de gevolgen ervan treffen ons maandelijks of zelfs dagelijks.
Microsofts hoge aantal bedrijfsvluchten maakt geen goede indruk voor een bedrijf dat de mond vol heeft over het klimaat, duurzaamheid en rassengelijkheid, vooral niet als het een bedrijf is dat over zijn eigen videoconferencingplatform beschikt. Een technologisch vooruitstrevend bedrijf dat beweert ʻnieuwe ideeën over het virtueel samenwerken voor de toekomst van de arbeidʼ te hebben, zou toch zeker moeten doen wat het zegt: Microsoft Teams aanzwengelen en minder vliegen.
Maar Microsoft is nauwelijks een uitzondering onder de techbedrijven. Vijf van de tien grootste afnemers van zakelijke vliegreizen in de VS zijn technologiebedrijven: Amazon, IBM, Google, Apple en Microsoft. Deze digitale reuzen behoren, samen met de grote adviesbureaus, ook tot de grootste afnemers van bedrijfsvluchten wereldwijd.
Hoewel het misschien voor de hand ligt dat deze grote, groeiende bedrijven veel werknemers hebben die naar vergaderingen vliegen, zijn er genoeg nóg grotere bedrijven waarvan de werknemers minder vliegen. Bedrijven die technologische innovatie aanprijzen als de sleutel tot de aanpak van klimaatverandering zouden slim genoeg moeten zijn om gebruik te maken van videoconferencing, in plaats van werknemers over de hele planeet te vervoeren met luchtvaartmaatschappijen die vóór de pandemie 7 to 8 miljoen vaten olie per dag verstookten – méér dan een land als India.
In mei vorig jaar bleek uit een artikel in het tijdschrift Nature Climate Change dat de onderbreking van de luchtvaart verantwoordelijk was voor 10 procent van de daling van de wereldwijde emissies tijdens de COVID-19-uitbraak. Aangezien slechts 4 procent van de wereldbevolking in 2018 een internationale vlucht nam, en de helft van alle luchtvaartemissies afkomstig is van slechts 1 procent van de wereldbevolking, toont deze buitenproportionele impact niet alleen aan hoe vaak de 1 procent vliegt, maar ook dat vliegen een uitvloeisel van privileges is. En volgens de International Air Transport Association zijn veel – zo niet de meeste – frequente vliegers zakenmensen.
Microsoft, dat zich zozeer inzet voor zakenreizen dat het een eigen prioritaire incheckbalie heeft op de internationale luchthaven Seattle-Tacoma, staat aan de top van een zeer ongelijke en scheve mondiale koolstofhiërarchie. De rijksten (en vaak de witsten) vervuilen het meest, terwijl degenen die het minst uitstoten – voornamelijk mensen van kleur, sociaal kwetsbaren en bewoners van het Mondiale Zuiden, waaronder de Stille Oceaan – de kosten dragen.
Verhoudingsgewijs rijke vliegers moeten hun verantwoordelijkheid erkennen tegenover de minder bedeelden, die het verdienen om te leven zonder angst voor de gevolgen van de opwarming van de aarde. Mensen die kwetsbaar zijn voor het klimaat willen hun huizen en identiteit als burgers van hun land behouden, in plaats van gedwongen te worden naar elders te migreren.
Als de bezorgdheid om gelijkheid en klimaatrechtvaardigheid de vliegverslaving van Big Tech niet kan genezen, dan kan geld dat misschien wel. De winsten van Amazon en andere grote technologiebedrijven stegen tijdens de lockdowns van vorig jaar, zelfs toen de commerciële vluchten maandenlang tot nul werden teruggebracht.
Financieel directeuren en accountants vragen zich daarom nu af of de kosten van al die zakenvluchten nog wel zin hebben. Werknemers kunnen op één dag meer vergaderen via videoconferencing, en zakelijke vliegers zeggen dat de onderbreking van het vliegverkeer geen gevolgen had voor hun productiviteit, of deze zelfs verbeterde.
Bill Gates heeft voorspeld dat het aantal zakenreizen na de pandemie met de helft zal afnemen. Als dat de uitgangssituatie is, wat moet een bedrijf dan doen dat zich echt wil inzetten voor dringende klimaatmaatregelen?
Met die vraag in het achterhoofd heeft een coalitie van NGOʼs, activisten en Microsoft-klanten onlangs JustUseTeams.com gelanceerd, waarin Microsoft wordt opgeroepen het voortouw te nemen en aan te kondigen dat het de vermindering van het aantal zakenvluchten in 2020 permanent zal maken. Zodra Microsoft leiderschap toont in deze kwestie, zal de campagne zich uitbreiden naar andere techbedrijven. Op weg naar een netto-nul-uitstoot moet elke stap die dat doel dichterbij brengt en een bedrijf tegelijk miljoenen dollars per jaar bespaart, worden beschouwd als laaghangend fruit.
Techbedrijven zullen beweren dat ze geprobeerd hebben dat fruit te plukken, maar hun acties zijn ontoereikend voor de klimaatcrisis waarmee we geconfronteerd worden. Microsoft maakt bijvoorbeeld deel uit van een initiatief om duurzame brandstoffen te promoten. Maar de luchtvaartindustrie heeft consequent haar eigen doelstellingen niet gehaald voor het opschalen van het gebruik van dergelijke brandstoffen, die nog steeds nog geen 0,1 procent van het gebruik van de sector uitmaken.
Ondertussen kopen veel grote technologiebedrijven ʻkoolstofcredits,ʼ en beweren ze dat dit hun eigen luchtvaartemissies op de een of andere manier wegvaagt of ʻcompenseert.ʼ Maar deze bewering heeft inmiddels iedere wetenschappelijke geloofwaardigheid verloren die ze misschien ooit heeft gehad. Uit een recent onderzoek is gebleken dat de meest populaire koolstofcompensatieregeling die door luchtvaartmaatschappijen wordt gebruikt, gebaseerd is op een gebrekkig systeem, waarbij zogenaamde ʻfantoomcreditsʼ vaak worden verkocht met de belofte om bosgebieden te beschermen die nooit het risico hebben gelopen om te worden gekapt. In werkelijkheid kunnen luchtvaartmaatschappijen, noch hun grootste zakelijke klanten, beweren dat hun vluchten ʻkoolstofneutraalʼ zijn.
Microsoft en andere grote technologiebedrijven moeten zich er daarom toe verbinden om permanent op hun vliegniveau van 2020 te blijven. Dat is mogelijk, noodzakelijk en eerlijk. Het is ook zakelijk een goed idee.
Vertaling: Menno Grootveld
FUNAFUTI, TUVALU – Vorig jaar kondigde Microsoft aan dat het bedrijf tegen 2030 koolstofnegatief zal zijn. ʻDe wetenschap vertelt ons dat als we de uitstoot niet beperken en de temperaturen blijven stijgen,ʼ aldus het bedrijf op zijn officiële blog, ʻde resultaten catastrofaal zullen zijn.ʼ Microsoft verdient lof voor het publiekelijk bespreken van de klimaatcrisis, het transparant zijn over de eigen uitstoot van broeikasgassen en het op zijn minst beschikken over een soort plan om deze te verminderen.
Maar de olifant in de kamer is dat Microsoft een van de tien grootste afnemers is van commerciële vluchten in de Verenigde Staten. Vóór de pandemie, in het boekjaar 2019, waren de zakenreizen van het bedrijf alleen al goed voor 392,557 ton aan broeikasgasemissies.
Dat is veel meer dan wat mijn eilandstaat in de Stille Oceaan in een heel jaar uitstoot. Tuvalu staat bekend om zijn kwetsbaarheid voor de gevolgen van klimaatverandering. Wij dragen bijna niets bij aan de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen, maar de gevolgen ervan treffen ons maandelijks of zelfs dagelijks.
Microsofts hoge aantal bedrijfsvluchten maakt geen goede indruk voor een bedrijf dat de mond vol heeft over het klimaat, duurzaamheid en rassengelijkheid, vooral niet als het een bedrijf is dat over zijn eigen videoconferencingplatform beschikt. Een technologisch vooruitstrevend bedrijf dat beweert ʻnieuwe ideeën over het virtueel samenwerken voor de toekomst van de arbeidʼ te hebben, zou toch zeker moeten doen wat het zegt: Microsoft Teams aanzwengelen en minder vliegen.
Maar Microsoft is nauwelijks een uitzondering onder de techbedrijven. Vijf van de tien grootste afnemers van zakelijke vliegreizen in de VS zijn technologiebedrijven: Amazon, IBM, Google, Apple en Microsoft. Deze digitale reuzen behoren, samen met de grote adviesbureaus, ook tot de grootste afnemers van bedrijfsvluchten wereldwijd.
Hoewel het misschien voor de hand ligt dat deze grote, groeiende bedrijven veel werknemers hebben die naar vergaderingen vliegen, zijn er genoeg nóg grotere bedrijven waarvan de werknemers minder vliegen. Bedrijven die technologische innovatie aanprijzen als de sleutel tot de aanpak van klimaatverandering zouden slim genoeg moeten zijn om gebruik te maken van videoconferencing, in plaats van werknemers over de hele planeet te vervoeren met luchtvaartmaatschappijen die vóór de pandemie 7 to 8 miljoen vaten olie per dag verstookten – méér dan een land als India.
BLACK FRIDAY SALE: Subscribe for as little as $34.99
Subscribe now to gain access to insights and analyses from the world’s leading thinkers – starting at just $34.99 for your first year.
Subscribe Now
In mei vorig jaar bleek uit een artikel in het tijdschrift Nature Climate Change dat de onderbreking van de luchtvaart verantwoordelijk was voor 10 procent van de daling van de wereldwijde emissies tijdens de COVID-19-uitbraak. Aangezien slechts 4 procent van de wereldbevolking in 2018 een internationale vlucht nam, en de helft van alle luchtvaartemissies afkomstig is van slechts 1 procent van de wereldbevolking, toont deze buitenproportionele impact niet alleen aan hoe vaak de 1 procent vliegt, maar ook dat vliegen een uitvloeisel van privileges is. En volgens de International Air Transport Association zijn veel – zo niet de meeste – frequente vliegers zakenmensen.
Microsoft, dat zich zozeer inzet voor zakenreizen dat het een eigen prioritaire incheckbalie heeft op de internationale luchthaven Seattle-Tacoma, staat aan de top van een zeer ongelijke en scheve mondiale koolstofhiërarchie. De rijksten (en vaak de witsten) vervuilen het meest, terwijl degenen die het minst uitstoten – voornamelijk mensen van kleur, sociaal kwetsbaren en bewoners van het Mondiale Zuiden, waaronder de Stille Oceaan – de kosten dragen.
Verhoudingsgewijs rijke vliegers moeten hun verantwoordelijkheid erkennen tegenover de minder bedeelden, die het verdienen om te leven zonder angst voor de gevolgen van de opwarming van de aarde. Mensen die kwetsbaar zijn voor het klimaat willen hun huizen en identiteit als burgers van hun land behouden, in plaats van gedwongen te worden naar elders te migreren.
Als de bezorgdheid om gelijkheid en klimaatrechtvaardigheid de vliegverslaving van Big Tech niet kan genezen, dan kan geld dat misschien wel. De winsten van Amazon en andere grote technologiebedrijven stegen tijdens de lockdowns van vorig jaar, zelfs toen de commerciële vluchten maandenlang tot nul werden teruggebracht.
Financieel directeuren en accountants vragen zich daarom nu af of de kosten van al die zakenvluchten nog wel zin hebben. Werknemers kunnen op één dag meer vergaderen via videoconferencing, en zakelijke vliegers zeggen dat de onderbreking van het vliegverkeer geen gevolgen had voor hun productiviteit, of deze zelfs verbeterde.
Bill Gates heeft voorspeld dat het aantal zakenreizen na de pandemie met de helft zal afnemen. Als dat de uitgangssituatie is, wat moet een bedrijf dan doen dat zich echt wil inzetten voor dringende klimaatmaatregelen?
Met die vraag in het achterhoofd heeft een coalitie van NGOʼs, activisten en Microsoft-klanten onlangs JustUseTeams.com gelanceerd, waarin Microsoft wordt opgeroepen het voortouw te nemen en aan te kondigen dat het de vermindering van het aantal zakenvluchten in 2020 permanent zal maken. Zodra Microsoft leiderschap toont in deze kwestie, zal de campagne zich uitbreiden naar andere techbedrijven. Op weg naar een netto-nul-uitstoot moet elke stap die dat doel dichterbij brengt en een bedrijf tegelijk miljoenen dollars per jaar bespaart, worden beschouwd als laaghangend fruit.
Techbedrijven zullen beweren dat ze geprobeerd hebben dat fruit te plukken, maar hun acties zijn ontoereikend voor de klimaatcrisis waarmee we geconfronteerd worden. Microsoft maakt bijvoorbeeld deel uit van een initiatief om duurzame brandstoffen te promoten. Maar de luchtvaartindustrie heeft consequent haar eigen doelstellingen niet gehaald voor het opschalen van het gebruik van dergelijke brandstoffen, die nog steeds nog geen 0,1 procent van het gebruik van de sector uitmaken.
Ondertussen kopen veel grote technologiebedrijven ʻkoolstofcredits,ʼ en beweren ze dat dit hun eigen luchtvaartemissies op de een of andere manier wegvaagt of ʻcompenseert.ʼ Maar deze bewering heeft inmiddels iedere wetenschappelijke geloofwaardigheid verloren die ze misschien ooit heeft gehad. Uit een recent onderzoek is gebleken dat de meest populaire koolstofcompensatieregeling die door luchtvaartmaatschappijen wordt gebruikt, gebaseerd is op een gebrekkig systeem, waarbij zogenaamde ʻfantoomcreditsʼ vaak worden verkocht met de belofte om bosgebieden te beschermen die nooit het risico hebben gelopen om te worden gekapt. In werkelijkheid kunnen luchtvaartmaatschappijen, noch hun grootste zakelijke klanten, beweren dat hun vluchten ʻkoolstofneutraalʼ zijn.
Microsoft en andere grote technologiebedrijven moeten zich er daarom toe verbinden om permanent op hun vliegniveau van 2020 te blijven. Dat is mogelijk, noodzakelijk en eerlijk. Het is ook zakelijk een goed idee.
Vertaling: Menno Grootveld