BERLIJN – De oorlog van Vladimir Poetin tegen Oekraïne is een streven om de klok terug te draaien naar de tijd dat Rusland een supermacht was die Oost-Europa domineerde. Maar in wat neerkomt op een poging om de uitkomst van de Koude Oorlog te veranderen, heeft Poetin zijn capaciteiten zwaar overschat. De realiteit ter plaatse in Oekraïne heeft aangetoond dat een oorlog ingegeven door nostalgie naar het tsaristische bewind een groteske misrekening was.
Hoewel we nog niet weten hoe de oorlog zal eindigen of hoeveel slachtoffers hij zal eisen (aan beide zijden), is het nu al duidelijk dat Poetin niet langer kan winnen – niet op het slagveld, en vooral niet op het wereldtoneel. Met zijn laatste dreigementen om kernwapens in te zetten en zijn mobilisatie van zoʼn driehonderdduizend reservisten heeft hij ongewild zijn eigen zwakte blootgelegd, evenals de penibele situatie waarin hij door de ontwikkelingen op het Oekraïense slagveld terecht is gekomen. Nu zijn zogenaamde ʻspeciale militaire operatieʼ op spectaculaire wijze is mislukt, lijkt hij weinig andere keuze te hebben dan de strijd om te zetten in een regelrechte ʻoorlog,ʼ waarbij hij gebruik kan maken van alle strategische middelen van Rusland, waaronder zijn kernwapenarsenaal.
Als Poetin inderdaad het nucleaire taboe schendt, dat sinds 1945 van kracht is, zal hij van Rusland een paria maken, waardoor het land internationaal vrijwel volledig zal worden geïsoleerd. India en China zullen Poetin niet op die weg volgen, en ook de Verenigde Staten en de NAVO zullen een dergelijke gevaarlijke vorm van escalatie niet tolereren. Zoals zij al hebben aangegeven, zullen zij op een weloverwogen maar niet-nucleaire manier militair reageren om ervoor te zorgen dat Rusland met ʻcatastrofale gevolgenʼ zal worden geconfronteerd. Voor Poetin zou een nucleaire aanval een nieuwe stap in de richting van een nederlaag zijn.
BERLIJN – De oorlog van Vladimir Poetin tegen Oekraïne is een streven om de klok terug te draaien naar de tijd dat Rusland een supermacht was die Oost-Europa domineerde. Maar in wat neerkomt op een poging om de uitkomst van de Koude Oorlog te veranderen, heeft Poetin zijn capaciteiten zwaar overschat. De realiteit ter plaatse in Oekraïne heeft aangetoond dat een oorlog ingegeven door nostalgie naar het tsaristische bewind een groteske misrekening was.
Hoewel we nog niet weten hoe de oorlog zal eindigen of hoeveel slachtoffers hij zal eisen (aan beide zijden), is het nu al duidelijk dat Poetin niet langer kan winnen – niet op het slagveld, en vooral niet op het wereldtoneel. Met zijn laatste dreigementen om kernwapens in te zetten en zijn mobilisatie van zoʼn driehonderdduizend reservisten heeft hij ongewild zijn eigen zwakte blootgelegd, evenals de penibele situatie waarin hij door de ontwikkelingen op het Oekraïense slagveld terecht is gekomen. Nu zijn zogenaamde ʻspeciale militaire operatieʼ op spectaculaire wijze is mislukt, lijkt hij weinig andere keuze te hebben dan de strijd om te zetten in een regelrechte ʻoorlog,ʼ waarbij hij gebruik kan maken van alle strategische middelen van Rusland, waaronder zijn kernwapenarsenaal.
Als Poetin inderdaad het nucleaire taboe schendt, dat sinds 1945 van kracht is, zal hij van Rusland een paria maken, waardoor het land internationaal vrijwel volledig zal worden geïsoleerd. India en China zullen Poetin niet op die weg volgen, en ook de Verenigde Staten en de NAVO zullen een dergelijke gevaarlijke vorm van escalatie niet tolereren. Zoals zij al hebben aangegeven, zullen zij op een weloverwogen maar niet-nucleaire manier militair reageren om ervoor te zorgen dat Rusland met ʻcatastrofale gevolgenʼ zal worden geconfronteerd. Voor Poetin zou een nucleaire aanval een nieuwe stap in de richting van een nederlaag zijn.