LONDEN – COVID-19 heeft de talloze zwakheden van het moderne kapitalisme blootgelegd. En in veel landen hebben eerdere bezuinigingen op de sociale voorzieningen en de volksgezondheid de schade van de pandemie nog vergroot, terwijl andere door de staat aan zichzelf toegebrachte wonden hebben geleid tot inadequate beleidscoördinatie en -uitvoering. Het massale testen en opsporen, de productie van medische apparatuur, en het onderwijs tijdens de lockdowns hebben daar allemaal onder geleden.
Landen en staten die in hun overheidscapaciteit hebben geïnvesteerd, hebben daarentegen over het algemeen veel beter gepresteerd. Dit was het opvallendst in de ontwikkelingslanden, waar Vietnam en de Indiase deelstaat Kerala eruit springen.
In plaats van op te treden als investors of first resort (vroegtijdige geldschieters) zijn veel te veel regeringen passieve lenders of last resort (verstrekkers van noodkredieten) geworden, die problemen pas aanpakken nadat zij zich hebben voorgedaan. Maar zoals we van de Grote Recessie na 2008 hadden moeten leren, kost het veel meer om nationale economieën tijdens een crisis uit de brand te helpen dan om een proactieve aanpak van overheidsinvesteringen te hanteren.
LONDEN – COVID-19 heeft de talloze zwakheden van het moderne kapitalisme blootgelegd. En in veel landen hebben eerdere bezuinigingen op de sociale voorzieningen en de volksgezondheid de schade van de pandemie nog vergroot, terwijl andere door de staat aan zichzelf toegebrachte wonden hebben geleid tot inadequate beleidscoördinatie en -uitvoering. Het massale testen en opsporen, de productie van medische apparatuur, en het onderwijs tijdens de lockdowns hebben daar allemaal onder geleden.
Landen en staten die in hun overheidscapaciteit hebben geïnvesteerd, hebben daarentegen over het algemeen veel beter gepresteerd. Dit was het opvallendst in de ontwikkelingslanden, waar Vietnam en de Indiase deelstaat Kerala eruit springen.
In plaats van op te treden als investors of first resort (vroegtijdige geldschieters) zijn veel te veel regeringen passieve lenders of last resort (verstrekkers van noodkredieten) geworden, die problemen pas aanpakken nadat zij zich hebben voorgedaan. Maar zoals we van de Grote Recessie na 2008 hadden moeten leren, kost het veel meer om nationale economieën tijdens een crisis uit de brand te helpen dan om een proactieve aanpak van overheidsinvesteringen te hanteren.