STANFORD – Tijdens een workshop vorige week in Bahrein heeft Witte Huis-adviseur Jared Kushner een ambitieus initiatief gepresenteerd voor de economische ontwikkeling van het Palestijnse volk. De hoop van de regering-Trump is dat haar voorstel (Peace to Prosperity geheten) de Gordiaanse knoop van het Israëlisch-Palestijnse conflict zal weten te ontwarren, zodat er eindelijk vrede zal kunnen heersen tussen de joodse staat en zijn buurlanden.
Hoewel de workshop diverse landen omvatte met vitale belangen in de regio, die een potentiële rol kunnen spelen in een eventueel programma voor economische ontwikkeling, hebben de Palestijnen geweigerd deel te nemen. Als gevolg daarvan deden de Israëli's ook niet mee. Palestijnse functionarissen vinden het een belediging om te verwachten dat zij hun jarenlange politieke eisen zouden willen veranderen in ruil voor economische steun. Maar het plan van het Witte Huis zet de kosten van het behoud van de status quo in scherp reliëf. Het transformeren van de economie van de Westoever en Gaza kan enorme verbeteringen met zich meebrengen voor de levenskwaliteit van de meeste Palestijnen.
Het Amerikaanse plan (waaraan ik een paar suggesties heb bijgedragen) is zeer ambitieus. Subsidies en leningen aan de Palestijnse gebieden zouden gepaard gaan met maatregelen om de eigendomsrechten en het primaat van de wet te versterken, het rechtsstelsel te versterken, de infrastructuur te verbeteren en de handel met Israel en andere delen van de regio uit te breiden. Het doel is het verdubbelen van het bbp van de gebieden en het creëren van een miljoen banen, waardoor de armoede kan worden gehalveerd.
STANFORD – Tijdens een workshop vorige week in Bahrein heeft Witte Huis-adviseur Jared Kushner een ambitieus initiatief gepresenteerd voor de economische ontwikkeling van het Palestijnse volk. De hoop van de regering-Trump is dat haar voorstel (Peace to Prosperity geheten) de Gordiaanse knoop van het Israëlisch-Palestijnse conflict zal weten te ontwarren, zodat er eindelijk vrede zal kunnen heersen tussen de joodse staat en zijn buurlanden.
Hoewel de workshop diverse landen omvatte met vitale belangen in de regio, die een potentiële rol kunnen spelen in een eventueel programma voor economische ontwikkeling, hebben de Palestijnen geweigerd deel te nemen. Als gevolg daarvan deden de Israëli's ook niet mee. Palestijnse functionarissen vinden het een belediging om te verwachten dat zij hun jarenlange politieke eisen zouden willen veranderen in ruil voor economische steun. Maar het plan van het Witte Huis zet de kosten van het behoud van de status quo in scherp reliëf. Het transformeren van de economie van de Westoever en Gaza kan enorme verbeteringen met zich meebrengen voor de levenskwaliteit van de meeste Palestijnen.
Het Amerikaanse plan (waaraan ik een paar suggesties heb bijgedragen) is zeer ambitieus. Subsidies en leningen aan de Palestijnse gebieden zouden gepaard gaan met maatregelen om de eigendomsrechten en het primaat van de wet te versterken, het rechtsstelsel te versterken, de infrastructuur te verbeteren en de handel met Israel en andere delen van de regio uit te breiden. Het doel is het verdubbelen van het bbp van de gebieden en het creëren van een miljoen banen, waardoor de armoede kan worden gehalveerd.