NEW YORK – In augustus 2021 heeft het Internationaal Monetair Fonds (IMF) 209 miljard dollar verstrekt aan de ontwikkelingslanden in de vorm van speciale trekkingsrechten (SDR’s), de reserveactiva van het IMF. SDR’s werken in feite als contant geld, aangezien ontvangende regeringen ze kunnen omzetten in harde valuta. Daardoor vormen ze een zeer effectief instrument, en het IMF kan en moet dit vaker inzetten.
Hoewel de uitgifte in 2021 miljarden mensen wereldwijd heeft geholpen, profiteerdenen ook honderdduizenden Amerikanen ervan – en dat zou dit keer opnieuw het geval zijn. De export van Amerikaanse goederen en diensten naar de ontwikkelingslanden bedraagt in totaal ongeveer 1 biljoen dollar. Wanneer deze landen extra reserves ontvangen, zullen ze nog meer gaan importeren.
Dit effect kan aanzienlijk zijn. Een SDR-uitkering ter grootte van die van 2021 zou naar verwachting binnen een jaar ongeveer evenveel banen creëren in de Verenigde Staten als de Inflation Reduction Act van 740 miljard dollar deed in zijn eerste jaar. Conservatieve schattingen spreken van ongeveer 111.000 tot 191.000 nieuwe banen, waarvan de meeste in exportgerelateerde sectoren zoals productie, transport en opslag.
Het totale aantal gecreëerde banen zou in werkelijkheid nog aanzienlijk hoger kunnen uitvallen, aangezien SDR’s — als reserves — ook een belangrijke rol spelen in het stabiliseren van opkomende economieën. Dit effect wordt nog relevanter als de wereldeconomie vertraagt, zoals nu het geval lijkt te zijn. (Het wereldwijde groeipercentage is sinds de laatste SDR-uitgifte sterk afgenomen, van een recordhoogte van 6,6 procent in 2021 naar ongeveer de helft daarvan nu.)
Dit is niet de enige overtuigende reden om een nieuwe SDR-uitgifte te steunen. Nu veel landen kampen met krappe begrotingen als gevolg van de nasleep van de COVID-19-pandemie, kan een dergelijke uitgifte hen helpen om de broodnodige investeringen te doen in de strijd tegen de klimaatverandering.
Zelfs zonder deze overwegingen is het duidelijk dat de wereld behoefte heeft aan een nieuwe SDR-uitgifte. Veel landen verkeren in een schuldencrisis, met als gevolg dat ongeveer 3,3 miljard mensen leven in landen die meer uitgeven aan rentebetalingen dan aan gezondheidszorg, en 2,1 miljard mensen in landen waar de rente-uitgaven hoger zijn dan de onderwijsuitgaven.
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Waarom is er dan nog geen nieuwe uitgifte geweest? Het grootste obstakel blijkt het Amerikaanse ministerie van Financiën te zijn. Volgens de regels van het IMF, die in 1944 zijn opgesteld, hanteert de organisatie met 190 lidstaten niet het principe van ‘één land, één stem.’ In plaats daarvan heeft de VS 16,5 procent van de stemmen, terwijl voor goedkeuring van een nieuwe SDR-uitgifte een meerderheid van 85 procent vereist is. Het ministerie van Financiën, dat de VS vertegenwoordigt bij het IMF, beschikt daardoor over een vetorecht. Zolang het andere hoge-inkomenslanden aan zijn zijde heeft, kan het vrijwel elke maatregel blokkeren of doordrukken.
Wat nodig is voor een nieuwe SDR-uitgifte, is de steun van de Verenigde Staten. Hoewel het ministerie van Financiën het Congres negentig dagen van tevoren op de hoogte moet stellen, is er voor een uitgifte zoals die in 2021 geen stemming in het Congres vereist. De vertrekkende regering-Biden zou het proces vandaag nog kunnen starten, waarna de nieuwe regering van Donald Trump alleen maar akkoord hoeft te gaan met het besluit.
Zou Trump hiermee instemmen? Dat is zeker mogelijk, aangezien een nieuwe uitgifte banen in de VS zou creëren. Als het proces snel verloopt en er geen vertraging optreedt in het Congres, zou de uitgifte zelfs al in april kunnen plaatsvinden.
Terwijl de Amerikaanse vakbonden al hun volledige steun hebben uitgesproken voor een nieuwe uitgifte, heeft ook Wall Street veel te winnen bij deze maatregel. Amerikaanse financiële instellingen bezitten tientallen miljarden dollars aan staatsobligaties van ontwikkelingslanden die met zware schulden kampen. Een nieuwe kapitaalinjectie in deze economieën zou hen kunnen behoeden voor mogelijke grote verliezen op hun beleggingen. Nu de wereldwijde economische groei is vertraagd, lopen deze obligaties meer risico dan drie jaar geleden. Bovendien zou een nieuwe uitgifte, net als die van 2021, geen kosten met zich meebrengen voor de Amerikaanse begroting.
De grootste impact zou uiteraard in de ontwikkelingslanden worden gevoeld. Wereldwijd worden momenteel 282 miljoen mensen met de hongersnood bedreigd, tegen 135 miljoen vóór de pandemie en 258 miljoen in 2022. De extra reserves die door een nieuwe SDR-uitgifte zouden worden gecreëerd, kunnen de invoer van voedsel en medicijnen vergemakkelijken en investeringen mogelijk maken in broodnodige apparatuur en infrastructuur voor de gezondheidszorg.
In 2021 overtrof de SDR-uitgifte van 209 miljard dollar de totale officiële ontwikkelingshulp die ontwikkelingslanden dat jaar ontvingen. Een nieuwe SDR-uitgifte kan wereldwijd honderdduizenden levens redden, en in tegenstelling tot de meeste vormen van hulp brengt dit geen schulden met zich mee. Om al deze redenen hebben de katholieke kerk en andere religieuze organisaties consequenthun steun uitgesproken voor nieuwe SDR-toewijzingen.
Geen enkele econoom, zelfs niet op het Amerikaanse ministerie van Financiën, heeft een geloofwaardig argument geleverd waaruit blijkt dat een nieuwe uitgifte aanzienlijke risico’s met zich zou meebrengen. De eigen evaluatie van het IMF concludeerde dat de vorige uitgifte ‘bijdroeg aan de mondiale financiële stabiliteit’ en dat er ‘geen bewijs is dat de toewijzing significant heeft bijgedragen aan de wereldwijde inflatie.’
De regering-Biden zou het advies moeten opvolgen van vrijwel alle economen die zich over deze kwestie hebben uitgesproken en een nieuwe uitgifte van SDR’s moeten initiëren. Hiermee zou het IMF worden ondersteund bij het creëren van honderdduizenden Amerikaanse banen en het redden van talloze levens wereldwijd.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
With German voters clearly demanding comprehensive change, the far right has been capitalizing on the public's discontent and benefiting from broader global political trends. If the country's democratic parties cannot deliver, they may soon find that they are no longer the mainstream.
explains why the outcome may decide whether the political “firewall” against the far right can hold.
The Russian and (now) American vision of "peace" in Ukraine would be no peace at all. The immediate task for Europe is not only to navigate Donald’s Trump unilateral pursuit of a settlement, but also to ensure that any deal does not increase the likelihood of an even wider war.
sees a Korea-style armistice with security guarantees as the only viable option in Ukraine.
Rather than engage in lengthy discussions to pry concessions from Russia, US President Donald Trump seems committed to giving the Kremlin whatever it wants to end the Ukraine war. But rewarding the aggressor and punishing the victim would amount to setting the stage for the next war.
warns that by punishing the victim, the US is setting up Europe for another war.
Within his first month back in the White House, Donald Trump has upended US foreign policy and launched an all-out assault on the country’s constitutional order. With US institutions bowing or buckling as the administration takes executive power to unprecedented extremes, the establishment of an authoritarian regime cannot be ruled out.
The rapid advance of AI might create the illusion that we have created a form of algorithmic intelligence capable of understanding us as deeply as we understand one another. But these systems will always lack the essential qualities of human intelligence.
explains why even cutting-edge innovations are not immune to the world’s inherent unpredictability.
NEW YORK – In augustus 2021 heeft het Internationaal Monetair Fonds (IMF) 209 miljard dollar verstrekt aan de ontwikkelingslanden in de vorm van speciale trekkingsrechten (SDR’s), de reserveactiva van het IMF. SDR’s werken in feite als contant geld, aangezien ontvangende regeringen ze kunnen omzetten in harde valuta. Daardoor vormen ze een zeer effectief instrument, en het IMF kan en moet dit vaker inzetten.
Hoewel de uitgifte in 2021 miljarden mensen wereldwijd heeft geholpen, profiteerdenen ook honderdduizenden Amerikanen ervan – en dat zou dit keer opnieuw het geval zijn. De export van Amerikaanse goederen en diensten naar de ontwikkelingslanden bedraagt in totaal ongeveer 1 biljoen dollar. Wanneer deze landen extra reserves ontvangen, zullen ze nog meer gaan importeren.
Dit effect kan aanzienlijk zijn. Een SDR-uitkering ter grootte van die van 2021 zou naar verwachting binnen een jaar ongeveer evenveel banen creëren in de Verenigde Staten als de Inflation Reduction Act van 740 miljard dollar deed in zijn eerste jaar. Conservatieve schattingen spreken van ongeveer 111.000 tot 191.000 nieuwe banen, waarvan de meeste in exportgerelateerde sectoren zoals productie, transport en opslag.
Het totale aantal gecreëerde banen zou in werkelijkheid nog aanzienlijk hoger kunnen uitvallen, aangezien SDR’s — als reserves — ook een belangrijke rol spelen in het stabiliseren van opkomende economieën. Dit effect wordt nog relevanter als de wereldeconomie vertraagt, zoals nu het geval lijkt te zijn. (Het wereldwijde groeipercentage is sinds de laatste SDR-uitgifte sterk afgenomen, van een recordhoogte van 6,6 procent in 2021 naar ongeveer de helft daarvan nu.)
Dit is niet de enige overtuigende reden om een nieuwe SDR-uitgifte te steunen. Nu veel landen kampen met krappe begrotingen als gevolg van de nasleep van de COVID-19-pandemie, kan een dergelijke uitgifte hen helpen om de broodnodige investeringen te doen in de strijd tegen de klimaatverandering.
Zelfs zonder deze overwegingen is het duidelijk dat de wereld behoefte heeft aan een nieuwe SDR-uitgifte. Veel landen verkeren in een schuldencrisis, met als gevolg dat ongeveer 3,3 miljard mensen leven in landen die meer uitgeven aan rentebetalingen dan aan gezondheidszorg, en 2,1 miljard mensen in landen waar de rente-uitgaven hoger zijn dan de onderwijsuitgaven.
Winter Sale: Save 40% on a new PS subscription
At a time of escalating global turmoil, there is an urgent need for incisive, informed analysis of the issues and questions driving the news – just what PS has always provided.
Subscribe to Digital or Digital Plus now to secure your discount.
Subscribe Now
Waarom is er dan nog geen nieuwe uitgifte geweest? Het grootste obstakel blijkt het Amerikaanse ministerie van Financiën te zijn. Volgens de regels van het IMF, die in 1944 zijn opgesteld, hanteert de organisatie met 190 lidstaten niet het principe van ‘één land, één stem.’ In plaats daarvan heeft de VS 16,5 procent van de stemmen, terwijl voor goedkeuring van een nieuwe SDR-uitgifte een meerderheid van 85 procent vereist is. Het ministerie van Financiën, dat de VS vertegenwoordigt bij het IMF, beschikt daardoor over een vetorecht. Zolang het andere hoge-inkomenslanden aan zijn zijde heeft, kan het vrijwel elke maatregel blokkeren of doordrukken.
Wat nodig is voor een nieuwe SDR-uitgifte, is de steun van de Verenigde Staten. Hoewel het ministerie van Financiën het Congres negentig dagen van tevoren op de hoogte moet stellen, is er voor een uitgifte zoals die in 2021 geen stemming in het Congres vereist. De vertrekkende regering-Biden zou het proces vandaag nog kunnen starten, waarna de nieuwe regering van Donald Trump alleen maar akkoord hoeft te gaan met het besluit.
Zou Trump hiermee instemmen? Dat is zeker mogelijk, aangezien een nieuwe uitgifte banen in de VS zou creëren. Als het proces snel verloopt en er geen vertraging optreedt in het Congres, zou de uitgifte zelfs al in april kunnen plaatsvinden.
Terwijl de Amerikaanse vakbonden al hun volledige steun hebben uitgesproken voor een nieuwe uitgifte, heeft ook Wall Street veel te winnen bij deze maatregel. Amerikaanse financiële instellingen bezitten tientallen miljarden dollars aan staatsobligaties van ontwikkelingslanden die met zware schulden kampen. Een nieuwe kapitaalinjectie in deze economieën zou hen kunnen behoeden voor mogelijke grote verliezen op hun beleggingen. Nu de wereldwijde economische groei is vertraagd, lopen deze obligaties meer risico dan drie jaar geleden. Bovendien zou een nieuwe uitgifte, net als die van 2021, geen kosten met zich meebrengen voor de Amerikaanse begroting.
De grootste impact zou uiteraard in de ontwikkelingslanden worden gevoeld. Wereldwijd worden momenteel 282 miljoen mensen met de hongersnood bedreigd, tegen 135 miljoen vóór de pandemie en 258 miljoen in 2022. De extra reserves die door een nieuwe SDR-uitgifte zouden worden gecreëerd, kunnen de invoer van voedsel en medicijnen vergemakkelijken en investeringen mogelijk maken in broodnodige apparatuur en infrastructuur voor de gezondheidszorg.
In 2021 overtrof de SDR-uitgifte van 209 miljard dollar de totale officiële ontwikkelingshulp die ontwikkelingslanden dat jaar ontvingen. Een nieuwe SDR-uitgifte kan wereldwijd honderdduizenden levens redden, en in tegenstelling tot de meeste vormen van hulp brengt dit geen schulden met zich mee. Om al deze redenen hebben de katholieke kerk en andere religieuze organisaties consequenthun steun uitgesproken voor nieuwe SDR-toewijzingen.
Geen enkele econoom, zelfs niet op het Amerikaanse ministerie van Financiën, heeft een geloofwaardig argument geleverd waaruit blijkt dat een nieuwe uitgifte aanzienlijke risico’s met zich zou meebrengen. De eigen evaluatie van het IMF concludeerde dat de vorige uitgifte ‘bijdroeg aan de mondiale financiële stabiliteit’ en dat er ‘geen bewijs is dat de toewijzing significant heeft bijgedragen aan de wereldwijde inflatie.’
De regering-Biden zou het advies moeten opvolgen van vrijwel alle economen die zich over deze kwestie hebben uitgesproken en een nieuwe uitgifte van SDR’s moeten initiëren. Hiermee zou het IMF worden ondersteund bij het creëren van honderdduizenden Amerikaanse banen en het redden van talloze levens wereldwijd.
Vertaling: Menno Grootveld