BERLIJN – Vanuit Europees perspectief belooft 2019 opnieuw een moeilijk jaar te worden, gedomineerd door grote problemen die makkelijk kunnen omslaan in dreigende crises. Tenzij zich een grote ommekeer voordoet, zal het Verenigd Koninkrijk zich op 29 maart terugtrekken uit de Europese Unie. Een nakende economische en financiële crisis in Italië zal heviger worden en de stabiliteit van de eurozone bedreigen. En Frankrijk zal waarschijnlijk het toneel blijven van populistisch protest, wat de mogelijkheden van dat land zal verminderen om een leidende rol op zich te nemen bij het nastreven van hervormingen binnen de EU.
Bovendien kunnen de verkiezingen voor het Europees Parlement in mei heel goed een nationalistische meerderheid opleveren, die vervolgens zal bepalen wie de nieuwe leden van de Europese Commissie, de leiders van de Europese Raad en de Europese Centrale Bank, en de Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid zullen worden. Het behoeft geen betoog dat een nationalistische overwinning een ramp voor de EU zou zijn, omdat de noodzakelijke hervormingen erdoor zouden worden gedwarsboomd en de lidstaten er nog verder verdeeld door zouden raken.
Wat er ook gebeurt, het interne politieke drama van Europa zal zich afspelen tegen de achtergrond van internationale politieke onrust. Op het moment dat Rusland zijn agressie in het oosten van Oekraïne intensiveert, voert de Amerikaanse president Donald Trump een handelsoorlog tegen China, die uitgebreid zou kunnen worden naar de EU (die hij een “vijand” heeft genoemd). En in bredere zin wordt de wereldeconomie zwakker en zal de groei de komende maanden blijven vertragen.
BERLIJN – Vanuit Europees perspectief belooft 2019 opnieuw een moeilijk jaar te worden, gedomineerd door grote problemen die makkelijk kunnen omslaan in dreigende crises. Tenzij zich een grote ommekeer voordoet, zal het Verenigd Koninkrijk zich op 29 maart terugtrekken uit de Europese Unie. Een nakende economische en financiële crisis in Italië zal heviger worden en de stabiliteit van de eurozone bedreigen. En Frankrijk zal waarschijnlijk het toneel blijven van populistisch protest, wat de mogelijkheden van dat land zal verminderen om een leidende rol op zich te nemen bij het nastreven van hervormingen binnen de EU.
Bovendien kunnen de verkiezingen voor het Europees Parlement in mei heel goed een nationalistische meerderheid opleveren, die vervolgens zal bepalen wie de nieuwe leden van de Europese Commissie, de leiders van de Europese Raad en de Europese Centrale Bank, en de Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en het Veiligheidsbeleid zullen worden. Het behoeft geen betoog dat een nationalistische overwinning een ramp voor de EU zou zijn, omdat de noodzakelijke hervormingen erdoor zouden worden gedwarsboomd en de lidstaten er nog verder verdeeld door zouden raken.
Wat er ook gebeurt, het interne politieke drama van Europa zal zich afspelen tegen de achtergrond van internationale politieke onrust. Op het moment dat Rusland zijn agressie in het oosten van Oekraïne intensiveert, voert de Amerikaanse president Donald Trump een handelsoorlog tegen China, die uitgebreid zou kunnen worden naar de EU (die hij een “vijand” heeft genoemd). En in bredere zin wordt de wereldeconomie zwakker en zal de groei de komende maanden blijven vertragen.