PUNE/NEW DELHI – Van de vele natuurrampen die India elk jaar treffen, zijn overstromingen verreweg de meest voorkomende. Dat is geen verrassing, aangezien ongeveer veertig miljoen hectare land vatbaar is voor overstromingen en bijna vijfenzeventig procent van de jaarlijkse regenval in een paar maanden valt.
Maar omdat de stijgende temperaturen de frequentie en de ernst van natuurrampen doen groeien, zijn overstromingen in India dodelijker en destructiever geworden (ook de intensiteit van cyclonen is toegenomen). Het land heeft het hoogste aantal overstromingsgerelateerde dodelijke slachtoffers in Azië, en de economische schade door overstromingen is gestegen van bijna 1,4 miljard dollar in 2013 naar 11,5 miljard dollar in 2020. Terwijl deze escalatie het leven van veel Indiërs op het platteland, die vijfenzestig procent van de bevolking uitmaken, overhoop heeft gegooid, hebben vrouwen het zwaarst te lijden onder de gevolgen.
Er zijn veel redenen waarom natuurrampen vrouwen in India onevenredig zwaar treffen. Om te beginnen vormen zij een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking in de landbouwsector. In 2021-’22 werkte 57,3 procent van de vrouwen in de werkende leeftijd in India in de landbouw, tegenover 34,4 procent van de mannen. Ondanks een structurele verschuiving naar niet-agrarische sectoren hebben veel plattelandsvrouwen geen gebruik kunnen maken van deze kansen vanwege beperkte middelen en mobiliteitsrestricties. Omdat ze op familieboerderijen of als loonarbeider in de landbouw werken, worden ze blootgesteld aan de economische volatiliteit die veroorzaakt wordt door overstromingen en andere extreme weersomstandigheden. Omdat bovendien slechts veertien procent van de vrouwen in India land bezit, hebben slechts weinigen de mogelijkheid om zich aan te passen en te reageren op de klimaatverandering.
Gezinsverantwoordelijkheden en andere beperkingen die worden opgelegd door traditionele culturele praktijken en patriarchale sociale normen versterken deze dynamiek, doordat ze vrouwen ervan weerhouden deel te nemen aan activiteiten – waaronder niet-agrarische werkgelegenheid – buiten het huishouden. Dit maakt vrouwen op hun beurt kwetsbaarder voor overstromingen dan mannen: ze hebben een hoger sterftecijfer en minder toegang tot hulpmaatregelen.
Naast de onmiddellijke bedreiging van hun leven en middelen van bestaan, zijn vrouwen na een natuurramp vatbaarder voor geweld: een wereldwijd systematisch onderzoek heeft in dergelijke omstandigheden een toename van verkrachting, seksueel geweld en mensenhandel over de hele wereld aangetoond. In de maanden na de orkaan Katrina in 2005 steeg het percentage vrouwen in het zuiden van Mississippi dat melding maaktevan intiem partnergeweld (IPV) bijvoorbeeld van 33,6 procent naar 45,2procent, en werden moeders met een laag inkomen verplaatst naar tijdelijke opvangcentra die velen als onveilig beschouwden voor henzelf en hun kinderen.
Ook onderzoek op basis van National Family Health Surveys heeft een toename van IPV aangetoond in vier Indiase staten na de tsunami van 2004, waarbij fysiek en seksueel geweld toenamen met respectievelijk 61 procent en 232 procent in Tamil Nadu, en emotioneel geweld met 122 procent in Karnataka. Bovendien beschadigden overstromingen in de Indiase deelstaat Bihar tussen 2010 en 2019 ruim een half miljoen huizen, waardoor de bewoners gedwongen werden te verhuizen naar tijdelijke vluchtelingenkampen waar vrouwen te maken kregen met verbale en seksuele intimidatie.
Don’t go back to school without Project Syndicate! For a limited time, we’re offering PS Digital subscriptions for just $50.
Access every new PS commentary, our suite of subscriber-exclusive content, and the full PS archive.
Subscribe Now
Geweld tegen vrouwen is diep geworteld in sociale en structurele problemen, zoals hun lagere sociaaleconomische status, gendergerelateerde ongelijkheden in de verdeling van middelen, onveilige omgevingen en beperkte toegang tot ondersteunende diensten, die allemaal verergerd kunnen worden door natuurrampen. Het verlies van werk als gevolg van dergelijke rampen kan bijvoorbeeld de onderhandelingspositie van huishoudens verzwakken, en psychologische en financiële stress bij mannen veroorzaken, wat vaak leidt tot een toename van alcohol- en drugsgebruik – typische triggers van IPV. Vrouwen zijn nog meer beperkt dan voorheen, maar dezelfde sociale en culturele barrières die hun overstap naar werk buiten de landbouw verhinderen, blijven intact en verhinderen hen om deel te nemen aan de economische besluitvorming.
Rampen zorgen niet alleen voor meer IPV, maar maken gemeenschappen ook onveiliger. Adolescente meisjes lopen een groot risico op seksueel misbruik en seksuele uitbuiting, vooral omdat ze afhankelijk zijn van anderen. In geïmproviseerde kampen voor ontheemden komt vaak veel criminaliteit voor. Mannen vragen seksuele gunsten in ruil voor basisbehoeften zoals voedsel, water en onderdak, en vrouwen worden vaak verkracht en seksueel misbruikt. Bovendien leidt het afleggen van lange afstanden om brandhout en drinkwater te halen, naast de onbetrouwbare straatverlichting, alleen maar tot meer slachtoffers.
De langetermijneffecten van overstromingen en andere natuurrampen zijn al even verwoestend. De economische schok die veroorzaakt wordt door zo’n ramp kan een omgeving van negatieve groei creëren voor vrouwen die sociaal en economisch achtergesteld zijn. Schade door overstromingen leidt bijvoorbeeld meestal tot een dramatische en aanhoudende daling van de werkgelegenheid in de landbouw, waardoor de toekomstige kansen van vrouwen buitenshuis ernstig beperkt worden.
Om te voorkomen dat Indiase vrouwen onevenredig zwaar getroffen worden door natuurrampen, moet de regering wetten aannemen die geweld op basis van gender tegengaan, zoals een drankverbod, en ook beleid dat het reactievermogen van de politie verbetert, zoals het inzetten van vrouwelijke agenten op politiebureaus. Een grotere economische onafhankelijkheid is ook essentieel, en beleidsmakers moeten samenwerken met andere belanghebbenden om ervoor te zorgen dat vrouwen toegang krijgen tot alternatieve werkgelegenheid, onder meer in de zuivelindustrie en andere aan de landbouw verwante sectoren. Bovendien moeten ambtenaren vrouwen aanwerven om te helpen bij het runnen van evacuatiecentra en hen betrekken bij de rampenplanning.
Het International Rescue Committee moet samenwerken met lokale overheden, NGO’s en individuen – vooral vrouwen – om strategieën te ontwikkelen die discriminatie en geweld op basis van gender tegengaan tijdens het herstel na een natuurramp. Door een directe overdracht van hulpfondsen aan getroffen vrouwen kunnen overheden en internationale organisaties hen in staat stellen misbruikrelaties te verlaten en zich te richten op het ontwikkelen van hun eigen vaardigheden.
De recente catastrofale overstromingen in Libië, die duizenden levens hebben gekost en nog eens duizenden mensen hebben gedwongen hun huizen te verlaten, illustreren de urgente en voortdurende wereldwijde dreiging die uitgaat van extreem weer. In India en elders moet de nadruk liggen op het aanpakken van reeds bestaande genderongelijkheden en geweld om de eerste schade van dergelijke rampen te beperken, en de daaropvolgende risico’s van ontheemding en migratie te verminderen. Als vrouwen weerbaar worden, worden samenlevingen dat ook.
To have unlimited access to our content including in-depth commentaries, book reviews, exclusive interviews, PS OnPoint and PS The Big Picture, please subscribe
Increasingly severe water shortages represent a human-made crisis that can be resolved through human interventions. The situation demands new thinking about the economics of this critical resource and how to manage it through mission-oriented strategies that span all levels of governance.
call attention to a global problem that demands far more attention from policymakers at all levels.
Although Kamala Harris is largely aligned with Joe Biden on many global and strategic issues, her unique worldview promises a distinct form of leadership on the international stage. Not only would US foreign policy shift under a Harris administration; it could change in highly consequential ways.
considers how the Democratic presidential nominees' views compare to Joe Biden's.
PUNE/NEW DELHI – Van de vele natuurrampen die India elk jaar treffen, zijn overstromingen verreweg de meest voorkomende. Dat is geen verrassing, aangezien ongeveer veertig miljoen hectare land vatbaar is voor overstromingen en bijna vijfenzeventig procent van de jaarlijkse regenval in een paar maanden valt.
Maar omdat de stijgende temperaturen de frequentie en de ernst van natuurrampen doen groeien, zijn overstromingen in India dodelijker en destructiever geworden (ook de intensiteit van cyclonen is toegenomen). Het land heeft het hoogste aantal overstromingsgerelateerde dodelijke slachtoffers in Azië, en de economische schade door overstromingen is gestegen van bijna 1,4 miljard dollar in 2013 naar 11,5 miljard dollar in 2020. Terwijl deze escalatie het leven van veel Indiërs op het platteland, die vijfenzestig procent van de bevolking uitmaken, overhoop heeft gegooid, hebben vrouwen het zwaarst te lijden onder de gevolgen.
Er zijn veel redenen waarom natuurrampen vrouwen in India onevenredig zwaar treffen. Om te beginnen vormen zij een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking in de landbouwsector. In 2021-’22 werkte 57,3 procent van de vrouwen in de werkende leeftijd in India in de landbouw, tegenover 34,4 procent van de mannen. Ondanks een structurele verschuiving naar niet-agrarische sectoren hebben veel plattelandsvrouwen geen gebruik kunnen maken van deze kansen vanwege beperkte middelen en mobiliteitsrestricties. Omdat ze op familieboerderijen of als loonarbeider in de landbouw werken, worden ze blootgesteld aan de economische volatiliteit die veroorzaakt wordt door overstromingen en andere extreme weersomstandigheden. Omdat bovendien slechts veertien procent van de vrouwen in India land bezit, hebben slechts weinigen de mogelijkheid om zich aan te passen en te reageren op de klimaatverandering.
Gezinsverantwoordelijkheden en andere beperkingen die worden opgelegd door traditionele culturele praktijken en patriarchale sociale normen versterken deze dynamiek, doordat ze vrouwen ervan weerhouden deel te nemen aan activiteiten – waaronder niet-agrarische werkgelegenheid – buiten het huishouden. Dit maakt vrouwen op hun beurt kwetsbaarder voor overstromingen dan mannen: ze hebben een hoger sterftecijfer en minder toegang tot hulpmaatregelen.
Naast de onmiddellijke bedreiging van hun leven en middelen van bestaan, zijn vrouwen na een natuurramp vatbaarder voor geweld: een wereldwijd systematisch onderzoek heeft in dergelijke omstandigheden een toename van verkrachting, seksueel geweld en mensenhandel over de hele wereld aangetoond. In de maanden na de orkaan Katrina in 2005 steeg het percentage vrouwen in het zuiden van Mississippi dat melding maaktevan intiem partnergeweld (IPV) bijvoorbeeld van 33,6 procent naar 45,2procent, en werden moeders met een laag inkomen verplaatst naar tijdelijke opvangcentra die velen als onveilig beschouwden voor henzelf en hun kinderen.
Ook onderzoek op basis van National Family Health Surveys heeft een toename van IPV aangetoond in vier Indiase staten na de tsunami van 2004, waarbij fysiek en seksueel geweld toenamen met respectievelijk 61 procent en 232 procent in Tamil Nadu, en emotioneel geweld met 122 procent in Karnataka. Bovendien beschadigden overstromingen in de Indiase deelstaat Bihar tussen 2010 en 2019 ruim een half miljoen huizen, waardoor de bewoners gedwongen werden te verhuizen naar tijdelijke vluchtelingenkampen waar vrouwen te maken kregen met verbale en seksuele intimidatie.
Don’t go back to school without Project Syndicate! For a limited time, we’re offering PS Digital subscriptions for just $50.
Access every new PS commentary, our suite of subscriber-exclusive content, and the full PS archive.
Subscribe Now
Geweld tegen vrouwen is diep geworteld in sociale en structurele problemen, zoals hun lagere sociaaleconomische status, gendergerelateerde ongelijkheden in de verdeling van middelen, onveilige omgevingen en beperkte toegang tot ondersteunende diensten, die allemaal verergerd kunnen worden door natuurrampen. Het verlies van werk als gevolg van dergelijke rampen kan bijvoorbeeld de onderhandelingspositie van huishoudens verzwakken, en psychologische en financiële stress bij mannen veroorzaken, wat vaak leidt tot een toename van alcohol- en drugsgebruik – typische triggers van IPV. Vrouwen zijn nog meer beperkt dan voorheen, maar dezelfde sociale en culturele barrières die hun overstap naar werk buiten de landbouw verhinderen, blijven intact en verhinderen hen om deel te nemen aan de economische besluitvorming.
Rampen zorgen niet alleen voor meer IPV, maar maken gemeenschappen ook onveiliger. Adolescente meisjes lopen een groot risico op seksueel misbruik en seksuele uitbuiting, vooral omdat ze afhankelijk zijn van anderen. In geïmproviseerde kampen voor ontheemden komt vaak veel criminaliteit voor. Mannen vragen seksuele gunsten in ruil voor basisbehoeften zoals voedsel, water en onderdak, en vrouwen worden vaak verkracht en seksueel misbruikt. Bovendien leidt het afleggen van lange afstanden om brandhout en drinkwater te halen, naast de onbetrouwbare straatverlichting, alleen maar tot meer slachtoffers.
De langetermijneffecten van overstromingen en andere natuurrampen zijn al even verwoestend. De economische schok die veroorzaakt wordt door zo’n ramp kan een omgeving van negatieve groei creëren voor vrouwen die sociaal en economisch achtergesteld zijn. Schade door overstromingen leidt bijvoorbeeld meestal tot een dramatische en aanhoudende daling van de werkgelegenheid in de landbouw, waardoor de toekomstige kansen van vrouwen buitenshuis ernstig beperkt worden.
Om te voorkomen dat Indiase vrouwen onevenredig zwaar getroffen worden door natuurrampen, moet de regering wetten aannemen die geweld op basis van gender tegengaan, zoals een drankverbod, en ook beleid dat het reactievermogen van de politie verbetert, zoals het inzetten van vrouwelijke agenten op politiebureaus. Een grotere economische onafhankelijkheid is ook essentieel, en beleidsmakers moeten samenwerken met andere belanghebbenden om ervoor te zorgen dat vrouwen toegang krijgen tot alternatieve werkgelegenheid, onder meer in de zuivelindustrie en andere aan de landbouw verwante sectoren. Bovendien moeten ambtenaren vrouwen aanwerven om te helpen bij het runnen van evacuatiecentra en hen betrekken bij de rampenplanning.
Het International Rescue Committee moet samenwerken met lokale overheden, NGO’s en individuen – vooral vrouwen – om strategieën te ontwikkelen die discriminatie en geweld op basis van gender tegengaan tijdens het herstel na een natuurramp. Door een directe overdracht van hulpfondsen aan getroffen vrouwen kunnen overheden en internationale organisaties hen in staat stellen misbruikrelaties te verlaten en zich te richten op het ontwikkelen van hun eigen vaardigheden.
De recente catastrofale overstromingen in Libië, die duizenden levens hebben gekost en nog eens duizenden mensen hebben gedwongen hun huizen te verlaten, illustreren de urgente en voortdurende wereldwijde dreiging die uitgaat van extreem weer. In India en elders moet de nadruk liggen op het aanpakken van reeds bestaande genderongelijkheden en geweld om de eerste schade van dergelijke rampen te beperken, en de daaropvolgende risico’s van ontheemding en migratie te verminderen. Als vrouwen weerbaar worden, worden samenlevingen dat ook.
Vertaling: Menno Grootveld