LONDEN – De Russische invasie in Oekraïne dreigt het mondiale voedselsysteem nog meer te ontwrichten, doordat de kosten van basisvoedingsmiddelen en de energie die nodig is om ze te vervoeren, drastisch stijgen. Het Zwarte Zeegebied is verantwoordelijk voor de uitvoer van ten minste twaalf procent van de mondiale voedselcalorieën, dus het afsnijden van de toegang tot dit gebied zal verstrekkende gevolgen hebben.
De voedselprijzen zijn al de hoogte in geschoten als gevolg van de verstoring van het marktevenwicht na de pandemie en de druk op de bevoorradingsketen, in combinatie met klimaatgerelateerde productieverliezen. Eind vorig jaar had de crisis op de wereldmarkt voor tarwe en maïs de voedselprijzeninflatie in Afrika bezuiden de Sahara met elf procent opgedreven. Nu worden de arme landen geconfronteerd met een nieuwe schok, op een moment dat zij weinig ruimte hebben om deze op te vangen.
Zelfs vóór de economische crisis als gevolg van de COVID-19-pandemie besteedden kwetsbare gezinnen in ontwikkelingslanden al een groot deel van hun budget aan voedsel. Een verdere stijging van de voedselprijzen zou voor de kinderen in deze huishoudens tot een aanzienlijk en onomkeerbaar voedingsverlies kunnen leiden. Zij zouden met honger naar school kunnen gaan of zelfs kunnen stoppen met het volgen van onderwijs om het inkomen van hun gezin aan te vullen. Gezien de massale leerverliezen die kinderen in lage- en middeninkomenslanden hebben geleden door de sluiting van scholen als gevolg van de pandemie, zou iedere bijkomende ontwrichting desastreuze gevolgen kunnen hebben.
LONDEN – De Russische invasie in Oekraïne dreigt het mondiale voedselsysteem nog meer te ontwrichten, doordat de kosten van basisvoedingsmiddelen en de energie die nodig is om ze te vervoeren, drastisch stijgen. Het Zwarte Zeegebied is verantwoordelijk voor de uitvoer van ten minste twaalf procent van de mondiale voedselcalorieën, dus het afsnijden van de toegang tot dit gebied zal verstrekkende gevolgen hebben.
De voedselprijzen zijn al de hoogte in geschoten als gevolg van de verstoring van het marktevenwicht na de pandemie en de druk op de bevoorradingsketen, in combinatie met klimaatgerelateerde productieverliezen. Eind vorig jaar had de crisis op de wereldmarkt voor tarwe en maïs de voedselprijzeninflatie in Afrika bezuiden de Sahara met elf procent opgedreven. Nu worden de arme landen geconfronteerd met een nieuwe schok, op een moment dat zij weinig ruimte hebben om deze op te vangen.
Zelfs vóór de economische crisis als gevolg van de COVID-19-pandemie besteedden kwetsbare gezinnen in ontwikkelingslanden al een groot deel van hun budget aan voedsel. Een verdere stijging van de voedselprijzen zou voor de kinderen in deze huishoudens tot een aanzienlijk en onomkeerbaar voedingsverlies kunnen leiden. Zij zouden met honger naar school kunnen gaan of zelfs kunnen stoppen met het volgen van onderwijs om het inkomen van hun gezin aan te vullen. Gezien de massale leerverliezen die kinderen in lage- en middeninkomenslanden hebben geleden door de sluiting van scholen als gevolg van de pandemie, zou iedere bijkomende ontwrichting desastreuze gevolgen kunnen hebben.