LONDEN – Tijdens de Ierse hongersnood in de jaren veertig van de negentiende eeuw, toen ruim een miljoen Ieren stierven, werden enorme hoeveelheden voedsel van Ierland naar Groot-Brittannië geëxporteerd. Voor de liberale regering in Londen waren de verdediging van commerciële belangen, het dictaat van de laissez-faire economie en de politieke onverschilligheid voor het Ierse lijden belangrijker dan iedere verplichting om de massale hongersnood te voorkomen door in te grijpen in de markten.
De internationale reactie op de COVID-19-pandemie vertoont een ontstellende gelijkenis met de Britse reactie op de Ierse hongersnood. Hoewel de wetenschap en de industrie ons de middelen hebben verschaft om de hele wereld te vaccineren, gebruiken de rijke landen, negen maanden nadat de eerste prik met een COVID-19-vaccin werd gezet, hun marktmacht om vaccindoses weg te halen uit de arme landen, waardoor miljoenen levens in gevaar worden gebracht.
Kijk maar eens naar enkele recente acties van de Europese Unie. In het kader van een contract met Johnson & Johnson (J&J) heeft het blok miljoenen vaccindoses geïmporteerd van een bedrijf in Zuid-Afrika – een land waar slechts 11 procent van de bevolking is gevaccineerd en de Delta-variant een golf van ziektegevallen aanwakkert. Pogingen om de export van vaccins van Europa naar Zuid-Afrika en zijn buurlanden te verleggen, werden echter beantwoord met een staaltje kanonneerbootdiplomatie, waarbij de EU dreigde actie te ondernemen op grond van een clausule in het J&J-contract die exportbeperkingen verbiedt.
LONDEN – Tijdens de Ierse hongersnood in de jaren veertig van de negentiende eeuw, toen ruim een miljoen Ieren stierven, werden enorme hoeveelheden voedsel van Ierland naar Groot-Brittannië geëxporteerd. Voor de liberale regering in Londen waren de verdediging van commerciële belangen, het dictaat van de laissez-faire economie en de politieke onverschilligheid voor het Ierse lijden belangrijker dan iedere verplichting om de massale hongersnood te voorkomen door in te grijpen in de markten.
De internationale reactie op de COVID-19-pandemie vertoont een ontstellende gelijkenis met de Britse reactie op de Ierse hongersnood. Hoewel de wetenschap en de industrie ons de middelen hebben verschaft om de hele wereld te vaccineren, gebruiken de rijke landen, negen maanden nadat de eerste prik met een COVID-19-vaccin werd gezet, hun marktmacht om vaccindoses weg te halen uit de arme landen, waardoor miljoenen levens in gevaar worden gebracht.
Kijk maar eens naar enkele recente acties van de Europese Unie. In het kader van een contract met Johnson & Johnson (J&J) heeft het blok miljoenen vaccindoses geïmporteerd van een bedrijf in Zuid-Afrika – een land waar slechts 11 procent van de bevolking is gevaccineerd en de Delta-variant een golf van ziektegevallen aanwakkert. Pogingen om de export van vaccins van Europa naar Zuid-Afrika en zijn buurlanden te verleggen, werden echter beantwoord met een staaltje kanonneerbootdiplomatie, waarbij de EU dreigde actie te ondernemen op grond van een clausule in het J&J-contract die exportbeperkingen verbiedt.