WASHINGTON, DC/NAIROBI – ‘Lokalisatie’ is een modewoord geworden in internationale ontwikkelingskringen, deels dankzij een aansporing van de Verenigde Staten om meer hulpfinanciering over te hevelen naar lokale actoren. Maar het groeiende bewustzijn van het belang van lokale expertise komt nog niet voldoende tot uiting in het meeste ontwikkelingsonderzoek, dat nog steeds regelmatig onderzoekers uit lage- en middeninkomenslanden uitsluit.
Momenteel wordt het economisch en ontwikkelingsonderzoek in het Mondiale Zuiden bijna uitsluitend geleid door wetenschappers die er niet wonen. Volgens een onderzoek uit 2021 was slechts zestien procent van de artikelen die tussen 1990 en 2019 in vooraanstaande tijdschriften over ontwikkeling verschenen afkomstig van onderzoekers uit ontwikkelingslanden, en was slechts negen procent van de presentatoren op grote ontwikkelingsconferenties verbonden aan universiteiten in ontwikkelingslanden.
Bovendien blijkt uit een recent rapport van het Center for Global Development dat lokale onderzoekers vaak buiten strenge effectbeoordelingen van ontwikkelingsprogramma’s in de gezondheidszorg, het onderwijs en andere sectoren vallen. Hoewel het aantal onderzoeksexperts in lage- en middeninkomenslanden de afgelopen tien jaar istoegenomen, evenals de voorbeelden van samenwerking tussen wetenschappers uit diverse geografische regio’s, blijven wetenschappers uit ontwikkelingslanden ondervertegenwoordigd in academische fora.
WASHINGTON, DC/NAIROBI – ‘Lokalisatie’ is een modewoord geworden in internationale ontwikkelingskringen, deels dankzij een aansporing van de Verenigde Staten om meer hulpfinanciering over te hevelen naar lokale actoren. Maar het groeiende bewustzijn van het belang van lokale expertise komt nog niet voldoende tot uiting in het meeste ontwikkelingsonderzoek, dat nog steeds regelmatig onderzoekers uit lage- en middeninkomenslanden uitsluit.
Momenteel wordt het economisch en ontwikkelingsonderzoek in het Mondiale Zuiden bijna uitsluitend geleid door wetenschappers die er niet wonen. Volgens een onderzoek uit 2021 was slechts zestien procent van de artikelen die tussen 1990 en 2019 in vooraanstaande tijdschriften over ontwikkeling verschenen afkomstig van onderzoekers uit ontwikkelingslanden, en was slechts negen procent van de presentatoren op grote ontwikkelingsconferenties verbonden aan universiteiten in ontwikkelingslanden.
Bovendien blijkt uit een recent rapport van het Center for Global Development dat lokale onderzoekers vaak buiten strenge effectbeoordelingen van ontwikkelingsprogramma’s in de gezondheidszorg, het onderwijs en andere sectoren vallen. Hoewel het aantal onderzoeksexperts in lage- en middeninkomenslanden de afgelopen tien jaar istoegenomen, evenals de voorbeelden van samenwerking tussen wetenschappers uit diverse geografische regio’s, blijven wetenschappers uit ontwikkelingslanden ondervertegenwoordigd in academische fora.