LONDEN – Toen de voorzitter van de US Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken) Jay Powell vorige maand zijn toespraak hield op de conferentie van centrale bankiers in Jackson Hole, en hij de resultaten van een uitgebreide herziening van het monetaire beleidskader van de Fed presenteerde, had hij sterretjes in zijn ogen. Geen twinkelende sterretjes, maar sterretjes van het soort waarmee de Fed haar visie op de rente en de werkloosheid weergeeft.
ʻR-starʼ is de maatstaf die aangeeft wanneer de reële rente een evenwichtspositie heeft bereikt, terwijl ʻu-starʼ uitdrukking geeft aan het natuurlijke werkloosheidspercentage. Beide maatstaven lijken de afgelopen jaren te zijn gedaald, en de Fed heeft moeite gehad om die val te stuiten. Sinds 2012, toen de Fed voor het laatst haar beleidsdoelstellingen opnieuw had geformuleerd, denken de leden van het Federal Open Market Committee (dat de rente namens de Fed vaststelt) dat r-star door de bank genomen is gedaald van 4,25 procent naar 2,5 procent, terwijl de gemiddelde schatting van u-star is gedaald van 5,5 procent naar 4,1 procent.
Deze dalingen zijn gepaard gegaan met wat Powell zelf een ʻaanhoudend tekortschieten van de inflatie ten opzichte van onze langetermijndoelstelling van 2 procentʼ noemt. De lagere inflatieverwachtingen en de lagere rente hebben ervoor gezorgd dat de Fed gedurende langere tijd minder goed in staat is geweest de vraag indien noodzakelijk te stimuleren. Eén gevolg daarvan is dat de jaarlijkse inflatie in de VS het afgelopen decennium gemiddeld slechts 1,75 procent heeft bedragen, en 63 procent van de tijd is achtergebleven bij de doelstelling.
LONDEN – Toen de voorzitter van de US Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken) Jay Powell vorige maand zijn toespraak hield op de conferentie van centrale bankiers in Jackson Hole, en hij de resultaten van een uitgebreide herziening van het monetaire beleidskader van de Fed presenteerde, had hij sterretjes in zijn ogen. Geen twinkelende sterretjes, maar sterretjes van het soort waarmee de Fed haar visie op de rente en de werkloosheid weergeeft.
ʻR-starʼ is de maatstaf die aangeeft wanneer de reële rente een evenwichtspositie heeft bereikt, terwijl ʻu-starʼ uitdrukking geeft aan het natuurlijke werkloosheidspercentage. Beide maatstaven lijken de afgelopen jaren te zijn gedaald, en de Fed heeft moeite gehad om die val te stuiten. Sinds 2012, toen de Fed voor het laatst haar beleidsdoelstellingen opnieuw had geformuleerd, denken de leden van het Federal Open Market Committee (dat de rente namens de Fed vaststelt) dat r-star door de bank genomen is gedaald van 4,25 procent naar 2,5 procent, terwijl de gemiddelde schatting van u-star is gedaald van 5,5 procent naar 4,1 procent.
Deze dalingen zijn gepaard gegaan met wat Powell zelf een ʻaanhoudend tekortschieten van de inflatie ten opzichte van onze langetermijndoelstelling van 2 procentʼ noemt. De lagere inflatieverwachtingen en de lagere rente hebben ervoor gezorgd dat de Fed gedurende langere tijd minder goed in staat is geweest de vraag indien noodzakelijk te stimuleren. Eén gevolg daarvan is dat de jaarlijkse inflatie in de VS het afgelopen decennium gemiddeld slechts 1,75 procent heeft bedragen, en 63 procent van de tijd is achtergebleven bij de doelstelling.