LONDEN – De verkiezingen voor het Europees Parlement van vorige maand hebben betere resultaten opgeleverd dan we hadden mogen verwachten, en om een eenvoudige reden: de stille pro-Europese meerderheid heeft zich uitgesproken. Wat die heeft gezegd is dat zij de waarden wil behouden waarop de Europese Unie is gegrondvest, maar dat er ook radicale veranderingen moeten komen in de manier waarop de EU functioneert. De voornaamste zorg is de klimaatverandering.
Dit is gunstig voor de pro-Europese partijen, met name de Groenen. De anti-Europese partijen, waarvan niet mag worden verwacht dat ze ook maar iets constructiefs zullen doen, zijn er niet in geslaagd de verwachte winst te boeken. Evenmin kunnen ze het verenigde front vormen dat ze nodig zouden hebben om invloedrijker te kunnen worden.
Een van de instellingen die veranding zullen moeten ondergaan is het systeem van de Spitzenkandidaten. Dat wordt verondersteld een soort indirecte selectie te bieden van het leiderschap van de EU. In feite is het, zoals Franklin Dehousse heeft uitgelegd in een briljant maar pessimistisch artikel in de EU Observer, erger dan helemaal geen democratische selectie. Iedere lidstaat heeft echte politieke partijen, maar hun trans-Europese combinatie levert kunstmatige constructies op die geen enkel ander doel dienen dan het bevorderen van de persoonlijke ambities van hun leiders.
LONDEN – De verkiezingen voor het Europees Parlement van vorige maand hebben betere resultaten opgeleverd dan we hadden mogen verwachten, en om een eenvoudige reden: de stille pro-Europese meerderheid heeft zich uitgesproken. Wat die heeft gezegd is dat zij de waarden wil behouden waarop de Europese Unie is gegrondvest, maar dat er ook radicale veranderingen moeten komen in de manier waarop de EU functioneert. De voornaamste zorg is de klimaatverandering.
Dit is gunstig voor de pro-Europese partijen, met name de Groenen. De anti-Europese partijen, waarvan niet mag worden verwacht dat ze ook maar iets constructiefs zullen doen, zijn er niet in geslaagd de verwachte winst te boeken. Evenmin kunnen ze het verenigde front vormen dat ze nodig zouden hebben om invloedrijker te kunnen worden.
Een van de instellingen die veranding zullen moeten ondergaan is het systeem van de Spitzenkandidaten. Dat wordt verondersteld een soort indirecte selectie te bieden van het leiderschap van de EU. In feite is het, zoals Franklin Dehousse heeft uitgelegd in een briljant maar pessimistisch artikel in de EU Observer, erger dan helemaal geen democratische selectie. Iedere lidstaat heeft echte politieke partijen, maar hun trans-Europese combinatie levert kunstmatige constructies op die geen enkel ander doel dienen dan het bevorderen van de persoonlijke ambities van hun leiders.