MÜNCHEN – Noch het Europese publiek, noch de politieke leiders en de leiders van het bedrijfsleven in Europa doorzien volledig de dreiging die uitgaat van het China van Xi Jinping. Hoewel Xi een dictator is die geavanceerde technologie gebruikt om de Chinese samenleving aan totale controle te onderwerpen, zien de Europeanen China primair als een belangrijke handelspartner. Ze slagen er niet in om te begrijpen dat sinds Xi president en Algemeen Secretaris van de Communistische Partij van China (CPC) is geworden, hij een regime heeft gevestigd waarvan de leidende beginselen diametraal tegenovergesteld zijn aan de waarden die ten grondslag liggen aan de Europese Unie.
De haast om Xi te omarmen is groter in Groot-Brittannië, dat bezig is zich los te maken van de EU, dan in de EU zelf. Premier Boris Johnson wil het Verenigd Koninkrijk zoveel mogelijk op afstand zetten van de EU en een vrijemarkteconomie inrichten die niet wordt beperkt door Europese regelgeving. Het is onwaarschijnlijk dat hem dit zal lukken, omdat de EU bereid is om tegenmaatregelen te treffen tegen het soort deregulering die de regering-Johnson voor ogen lijkt te hebben. Maar intussen ziet Groot-Brittannië China als potentiële partner, in de hoop het partnerschap te kunnen herstellen dat de vroegere minister van Financiën George Osborne tussen 2010 en 2016 tot stand heeft gebracht.
De regering-Trump, maar niet zozeer de Amerikaanse president Donald Trump persoonlijk, heeft het beheer van haar banden met China veel beter aangepakt. Zij heeft een door beide partijen gedragen beleid gevoerd waarbij China tot strategische rivaal is uitgeroepen, en de technologiereus Huawei en diverse andere Chinese bedrijven op de zogenoemde Entity List zijn geplaatst, die het Amerikaanse bedrijven verbiedt met hen handel te drijven zonder goedkeuring van de overheid.
MÜNCHEN – Noch het Europese publiek, noch de politieke leiders en de leiders van het bedrijfsleven in Europa doorzien volledig de dreiging die uitgaat van het China van Xi Jinping. Hoewel Xi een dictator is die geavanceerde technologie gebruikt om de Chinese samenleving aan totale controle te onderwerpen, zien de Europeanen China primair als een belangrijke handelspartner. Ze slagen er niet in om te begrijpen dat sinds Xi president en Algemeen Secretaris van de Communistische Partij van China (CPC) is geworden, hij een regime heeft gevestigd waarvan de leidende beginselen diametraal tegenovergesteld zijn aan de waarden die ten grondslag liggen aan de Europese Unie.
De haast om Xi te omarmen is groter in Groot-Brittannië, dat bezig is zich los te maken van de EU, dan in de EU zelf. Premier Boris Johnson wil het Verenigd Koninkrijk zoveel mogelijk op afstand zetten van de EU en een vrijemarkteconomie inrichten die niet wordt beperkt door Europese regelgeving. Het is onwaarschijnlijk dat hem dit zal lukken, omdat de EU bereid is om tegenmaatregelen te treffen tegen het soort deregulering die de regering-Johnson voor ogen lijkt te hebben. Maar intussen ziet Groot-Brittannië China als potentiële partner, in de hoop het partnerschap te kunnen herstellen dat de vroegere minister van Financiën George Osborne tussen 2010 en 2016 tot stand heeft gebracht.
De regering-Trump, maar niet zozeer de Amerikaanse president Donald Trump persoonlijk, heeft het beheer van haar banden met China veel beter aangepakt. Zij heeft een door beide partijen gedragen beleid gevoerd waarbij China tot strategische rivaal is uitgeroepen, en de technologiereus Huawei en diverse andere Chinese bedrijven op de zogenoemde Entity List zijn geplaatst, die het Amerikaanse bedrijven verbiedt met hen handel te drijven zonder goedkeuring van de overheid.