BERKELEY – Op vrijdag 6 mei verwachtte de obligatiemarkt dat de inflatie van de consumentenprijzen in de VS over vijf tot tien jaar gemiddeld 2,5 procent zal bedragen. Dat is het inflatiepercentage dat nodig is om het rendement op inflatie-geïndexeerd en niet-geïndexeerd Amerikaans schatkistpapier gelijk te trekken. En aangezien de CPI-inflatie hoger is dan het percentage van de impliciete prijsdeflator voor persoonlijke consumptieve bestedingen, beschouw ik dat percentage van 2,5 procent voor de komende vijf jaar als het bereiken van de twee procent prijsdeflator-inflatiedoelstelling van de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken).
Wat zou er nodig zijn om de economie weer op het door de Fed beoogde inflatiepercentage te brengen? Aangezien het break-even-percentage over vijf jaar bij de sluiting op 6 mei 3,22 procent bedroeg, is de impliciete verwachting dat de inflatie de komende vijf jaar cumulatief in totaal 3,6 procentpunten boven het streefcijfer van de Fed zal uitkomen. Als het inflatieanker van de economie daardoor niet verdwijnt, zou een afwijking van deze omvang een bijzonder kleine prijs zijn voor het snelle herstel van de door de pandemie veroorzaakte recessie. Als het herstel de structurele economische transformatie oplevert die we nodig hebben, zal de hogere inflatie die we dan hebben ervaren het meer dan waard zijn geweest.
Het lijkt mij derhalve dat de Fed een overwinningsrondje moet maken. Zij heeft precies gedaan wat zij geacht wordt te doen, door de Amerikaanse economie met vaste prijzen, vaste lonen en vaste schulden in staat te stellen na een schok snel terug te keren – niet alleen naar volledige werkgelegenheid, maar naar de juiste versie van volledige werkgelegenheid, de versie waarbij werknemers werken in sectoren die producten maken waarnaar een reële, fundamentele vraag bestaat. En zij heeft dit gedaan zonder het vertrouwen in het monetaire stelsel en de stabiliteit ervan te verstoren.
BERKELEY – Op vrijdag 6 mei verwachtte de obligatiemarkt dat de inflatie van de consumentenprijzen in de VS over vijf tot tien jaar gemiddeld 2,5 procent zal bedragen. Dat is het inflatiepercentage dat nodig is om het rendement op inflatie-geïndexeerd en niet-geïndexeerd Amerikaans schatkistpapier gelijk te trekken. En aangezien de CPI-inflatie hoger is dan het percentage van de impliciete prijsdeflator voor persoonlijke consumptieve bestedingen, beschouw ik dat percentage van 2,5 procent voor de komende vijf jaar als het bereiken van de twee procent prijsdeflator-inflatiedoelstelling van de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed, het federale stelsel van Amerikaanse centrale banken).
Wat zou er nodig zijn om de economie weer op het door de Fed beoogde inflatiepercentage te brengen? Aangezien het break-even-percentage over vijf jaar bij de sluiting op 6 mei 3,22 procent bedroeg, is de impliciete verwachting dat de inflatie de komende vijf jaar cumulatief in totaal 3,6 procentpunten boven het streefcijfer van de Fed zal uitkomen. Als het inflatieanker van de economie daardoor niet verdwijnt, zou een afwijking van deze omvang een bijzonder kleine prijs zijn voor het snelle herstel van de door de pandemie veroorzaakte recessie. Als het herstel de structurele economische transformatie oplevert die we nodig hebben, zal de hogere inflatie die we dan hebben ervaren het meer dan waard zijn geweest.
Het lijkt mij derhalve dat de Fed een overwinningsrondje moet maken. Zij heeft precies gedaan wat zij geacht wordt te doen, door de Amerikaanse economie met vaste prijzen, vaste lonen en vaste schulden in staat te stellen na een schok snel terug te keren – niet alleen naar volledige werkgelegenheid, maar naar de juiste versie van volledige werkgelegenheid, de versie waarbij werknemers werken in sectoren die producten maken waarnaar een reële, fundamentele vraag bestaat. En zij heeft dit gedaan zonder het vertrouwen in het monetaire stelsel en de stabiliteit ervan te verstoren.