STANFORD – Dertig jaar geleden gaf de Democratische politieke strateeg James Carville Bill Clintons presidentiële campagne richting met de mantra: ʻHet is de economie, domoor.ʼ Amerika had net een relatief korte, milde recessie achter de rug, die deels te wijten was aan de sterk stijgende olieprijzen na de invasie van Saddam Hoessein in Koeweit. Het langzame herstel en de onafhankelijke kandidatuur van Ross Perot (die stemmen weghaalde bij toenmalig president George H.W. Bush) maakten de weg vrij voor een overwinning van Clinton.
Vandaag blijft de Amerikaanse arbeidsmarkt veerkrachtig, met een gezonde banengroei, een lage werkloosheid en bijna twee nieuwe banen voor elke werkloze. Maar door de gevaarlijk hoge inflatie zijn de Amerikanen zeer ontevreden over de economie. Met 8,6 procent in mei is het jaarlijkse inflatiecijfer van de consumentenprijsindex vier keer zo hoog als de norm van de afgelopen decennia en is het sneller gestegen dan de lonen, waardoor de meeste gezinnen met een dalend reëel inkomen zitten. Zelfs de kerninflatie – die de volatiele voedsel- en energieprijzen buiten beschouwing laat – bedraagt 6 procent en is daarmee hoger dan in andere grote economieën. Niemand onder de zestig heeft in zijn volwassen leven ooit zoiets meegemaakt.
Erger nog, de kans op een recessie neemt toe. De verkoop van huizen voor starters en de detailhandelsverkopen stagneren, en de aandelen- en obligatiemarkten (onvolmaakte voorspellers, dat zeker) geven aan dat er problemen op komst zijn. Er is weinig munitie over voor monetair of begrotingsbeleid om een recessie op te vangen, en de fiscale spilzucht van de laatste drie regeringen heeft het land slecht toegerust om de exploderende kosten voor sociale zekerheid en Medicare aan te pakken, om nog maar te zwijgen van de nu gebleken behoefte aan meer defensie-uitgaven.
STANFORD – Dertig jaar geleden gaf de Democratische politieke strateeg James Carville Bill Clintons presidentiële campagne richting met de mantra: ʻHet is de economie, domoor.ʼ Amerika had net een relatief korte, milde recessie achter de rug, die deels te wijten was aan de sterk stijgende olieprijzen na de invasie van Saddam Hoessein in Koeweit. Het langzame herstel en de onafhankelijke kandidatuur van Ross Perot (die stemmen weghaalde bij toenmalig president George H.W. Bush) maakten de weg vrij voor een overwinning van Clinton.
Vandaag blijft de Amerikaanse arbeidsmarkt veerkrachtig, met een gezonde banengroei, een lage werkloosheid en bijna twee nieuwe banen voor elke werkloze. Maar door de gevaarlijk hoge inflatie zijn de Amerikanen zeer ontevreden over de economie. Met 8,6 procent in mei is het jaarlijkse inflatiecijfer van de consumentenprijsindex vier keer zo hoog als de norm van de afgelopen decennia en is het sneller gestegen dan de lonen, waardoor de meeste gezinnen met een dalend reëel inkomen zitten. Zelfs de kerninflatie – die de volatiele voedsel- en energieprijzen buiten beschouwing laat – bedraagt 6 procent en is daarmee hoger dan in andere grote economieën. Niemand onder de zestig heeft in zijn volwassen leven ooit zoiets meegemaakt.
Erger nog, de kans op een recessie neemt toe. De verkoop van huizen voor starters en de detailhandelsverkopen stagneren, en de aandelen- en obligatiemarkten (onvolmaakte voorspellers, dat zeker) geven aan dat er problemen op komst zijn. Er is weinig munitie over voor monetair of begrotingsbeleid om een recessie op te vangen, en de fiscale spilzucht van de laatste drie regeringen heeft het land slecht toegerust om de exploderende kosten voor sociale zekerheid en Medicare aan te pakken, om nog maar te zwijgen van de nu gebleken behoefte aan meer defensie-uitgaven.