NEW YORK – De klimaatverandering is ongetwijfeld de belangrijkste uitdaging van onze tijd, maar de gevolgen ervan zijn niet gelijk verdeeld. In zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden treft de achteruitgang van het milieu in buitenproportionele mate gemeenschappen die gemarginaliseerd zijn vanwege ras, etniciteit, religie en armoede. Vaker wel dan niet hebben deze gemeenschappen al te maken met systemische ongelijkheden zoals waterschaarste en een grotere blootstelling aan vervuiling en extreme weersomstandigheden – die allemaal worden verergerd door de klimaatcrisis.
Het is een realiteit waarmee ik goed bekend ben. Als kind had mijn familie een boerderij op Dominica, een kleine Caribische eilandstaat die elk jaar wordt bedreigd door orkanen. Eén tropische storm kan het elektriciteitsnet platleggen en hele oogsten wegvagen, waardoor lokale bestaansmiddelen vernietigd worden.
Volgens de Wereldbank worden jaarlijks zesentwintig miljoen mensen door klimaatgerelateerde rampen tot armoede gedreven. En omdat de armste mensen ter wereld voor hun levensonderhoud vaak afhankelijk zijn van de landbouw, een sector die sterk afhankelijk is van gunstige weersomstandigheden, hebben ze dringend toegang nodig tot technische, financiële en institutionele middelen om zich voor te bereiden en te reageren op steeds frequentere en intensere extreme weersomstandigheden.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Rather than reducing concentrated market power through “disruption” or “creative destruction,” technological innovation historically has only added to the problem, by awarding monopolies to just one or a few dominant firms. And market forces offer no remedy to the problem; only public policy can provide that.
shows that technological change leads not to disruption, but to deeper, more enduring forms of market power.
The passing of America’s preeminent foreign-policy thinker and practitioner marks the end of an era. Throughout his long and extraordinarily influential career, Henry Kissinger built a legacy that Americans would be wise to heed in this new era of great-power politics and global disarray.
reviews the life and career of America’s preeminent foreign-policy scholar-practitioner.
Log in/Register
Please log in or register to continue. Registration is free and requires only your email address.
NEW YORK – De klimaatverandering is ongetwijfeld de belangrijkste uitdaging van onze tijd, maar de gevolgen ervan zijn niet gelijk verdeeld. In zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden treft de achteruitgang van het milieu in buitenproportionele mate gemeenschappen die gemarginaliseerd zijn vanwege ras, etniciteit, religie en armoede. Vaker wel dan niet hebben deze gemeenschappen al te maken met systemische ongelijkheden zoals waterschaarste en een grotere blootstelling aan vervuiling en extreme weersomstandigheden – die allemaal worden verergerd door de klimaatcrisis.
Het is een realiteit waarmee ik goed bekend ben. Als kind had mijn familie een boerderij op Dominica, een kleine Caribische eilandstaat die elk jaar wordt bedreigd door orkanen. Eén tropische storm kan het elektriciteitsnet platleggen en hele oogsten wegvagen, waardoor lokale bestaansmiddelen vernietigd worden.
Volgens de Wereldbank worden jaarlijks zesentwintig miljoen mensen door klimaatgerelateerde rampen tot armoede gedreven. En omdat de armste mensen ter wereld voor hun levensonderhoud vaak afhankelijk zijn van de landbouw, een sector die sterk afhankelijk is van gunstige weersomstandigheden, hebben ze dringend toegang nodig tot technische, financiële en institutionele middelen om zich voor te bereiden en te reageren op steeds frequentere en intensere extreme weersomstandigheden.
To continue reading, register now.
Subscribe now for unlimited access to everything PS has to offer.
Subscribe
As a registered user, you can enjoy more PS content every month – for free.
Register
Already have an account? Log in